Arnhem

Sentimental journey in Arnhem

Wat een lekker Arnhem history-weekend. Goed voor mijn ouwe, Arnhemse hart.
Zaterdagavond rockte Long Tall Ernie & the Shakers in onze poptempel Luxor. Nou ja, zonder Long Tall Ernie want dit tribute was juist georganiseerd omdat de al lang geleden overleden Long Tall Ernie die dag 65 had moeten worden.
Kiss me baby, Allright, Turn your radio on, Big fat mama... de ouwe hits vlogen langs. De fanatiekste fan van de band - een kale, oude man uit Vlaardingen! - stond de hele avond op de eerste rij te glimmen van geluk.

Daar sta ik dan, 40 jaar nadat ik ze voor het eerst live zag spelen op de Korenmarkt. Rock 'n' roll. Ernumse vetkuiven. Ik 15 jaar en nog geen vriendinnetje. Dus samen met schoolvriend Dick gluren naar de mooie meiden en een beetje rondhangen met een biertje. Leren jekkie en goed kijken hoe de stoere gasten van 20 jaar de meiden versieren. Goed kijken. Voor later. Dat was 40 jaar geleden. Hoe is die tijd eigenlijk zo snel verlopen? Wat is er gebeurd?  

The Shakers waren ruige gasten uit het Spijkerkwartier. Met eigen knokploeg. In de kranten las ik koppen als Vechtpartijen bij optreden Long Tall Ernie en 85 stoelen kapotgeslagen tijdens optreden. Oneindig stoer.
Later kwam ik erachter dat dit allemaal fors was overdreven. Ze hadden als ware marketingkampioenen dat imago zorgvuldig opgebouwd. Ook in de pers. Vakwerk. In het dagelijks leven waren het gewone jongens. Serieuze muzikanten.
En nu stonden Henk Bruijsten, Alfons Haket, Alan Macfarlane en Jan Rietman smilend de act nog eens over te doen. Oude Arnhemse helden. 'Meisjes' van 60 swingden weer net als toen en 'jongens' van 60 hingen weer quasi-stoer rond. Net als vroeger. Net echt. Niets veranderd. Gewoon 40 jaar later. Rillingen over mijn rug.

De dag erna Vitesse. In het moderne Gelredome. Vites knokte 90 minuten lang tegen koploper AZ. 22.000 toeschouwers. Gele kaarten, rooie kaart, ouderwetse strijd op het veld en een mooie 2-2. De jonge supporters op Noord en op Zuid lieten geregeld het aloude, oer-Arnhemse en bijna vergeten strijdlied de Rijn, de Fles, de Hoeren en Vites...! That's Arnhem!! door het stadion rollen. Alsof ze mijn sentimental journey effe wilden voltooien. Tijdens hun gezang zag ik in mijn hoofd weer even de staantribune op Nieuw-Monnikenhuize, ons oude stadionnetje van vroeger. Vak BB en CC. Krakende omroepinstallatie. Op het veld de helden Joop Heezen, Willy Veenstra, Henk Bosveld...
En nu heeft de tijdmachine me ineens achter mijn computer gegooid. Computer? O ja, 2012...