Arnhem

De Bolletjesman

Soms, in de verte, lijkt 'ie even op een versleten versie van de stoere James Dean
a rebel without a cause
Maar hij is geen jonge god. Wel een oude RIBW'er die over Arnhems straten zwerft
Ongenaakbaar, levend in zijn wereld
Hoe is het in zijn hoofd? Raast het daar? Of is het juist stil?
Heeft hij een vrouw gehad? Gezin? Ruig geleefd? Wat heeft hem kapot gemaakt?

Lopen, lopen, lopen... van Sonsbeek naar het station, van station naar Rijnstraat, van... Waarheen?
On the road

De bolletjesman
Zo noem ik hem omdat 'ie altijd plastic zakjes tot kleine bolletjes kneep en daarmee zijn schoenen versierde.
Dat doet 'ie sinds enige tijd niet meer.
Waarom? Is 't genoeg geweest?

En roken, roken... altijd een peuk in z'n mond.

Als een alien beweegt hij zich door de massa. Ziet hij ons? Kent hij ons? Wat vindt hij van ons?
Storende elementen in zijn wereld? Een herinnering aan een ver verleden?
Soms hoor ik 'm in zichzelf grommen. Hij kan ook vervaarlijk loeren. Hij is niet bang. Eerder onverschrokken.
Hij stinkt ook.

Ik word blij van 'm. Dat 'ie in onze stad zwerft.
Ik mag 'm wel. Hij is vrij, gaat zijn eigen weg. Of verbeeld ik me dat? Is hij een gevangene van een wirwar aan gedachten die door pilletjes in zijn hoofd worden versuft?
Ik vind 'm onze beste zwerver.