woensdag 27 november 2013




BAM BAM BAM!

BAM BAM BAM!!, roept de trainer. Op m'n ouwe dag laat ik me nog 's lekker afbeulen... BAM BAM BAM!! Linker-rechter combinatie! Links-rechts direct en een linker kick. Linker directe, instappen, rechter hoek!

 
Eindelijk doe ik waar ik al jarenlang zin in had: boksen. Nou ja, boksen... da's te veel gezegd. Sinds enige weken train ik op de bokszak bij Bully's Gym (fraaie naam, he?). Boksen in Arnhem, da's lekker. Lang geleden, toen ik tijdelijk in Amsterdam woonde, heb ik enige jaren echt bokstraining gedaan. Drie keer per week. Nu houd ik het bij bokszaktraining. Maar het gevoel is er niet minder om.



Het logo van Bully's Gym: een bullterriër met bokshandschoenen.
En toch liekt 'ie wel aardig.

















Als ik binnenkom ruik ik weer die typische geur van een boksschool: een mengeling van zweet en oud leer. En alles gaat hier lekker op z'n Ernums: rustig aan, vriendelijk. Maar eenmaal bij de zak: BAM! BAM! Korte, snelle explosies.
Ik mag dan veruit de oudste zijn van het stel, wat is het lekker om een uur per week te rammen op die zak. Series maken, rechter directe, instappen, linker hoek, of linker directe, rechter levertrap.... Om me heen ploffen de klappen op de andere stootzakken. Er worden kreten geslaakt. Ik sta op mijn zak ook te rammen. De zweetgeur begint het bokszaaltje te vullen... 

De trainer beult ons verder af. En zo moet dat. Series maken van 30 seconden BAM BAM achter elkaar, daarna oefeningen op de mat en hup, weer series maken op de zak. Twee minuten lang, lange stoten maken. De trainer telt traag af en vlak voordat het erop zit, telt 'ie er nog even tien seconden bij. En m'n armen zijn al zo zwaar en moe. En weer, en gaan, en nog een keer. Kom op! BAM BAM!
Wat een gevoel!
Na een uur ben ik doodkapot. T-shirt kleddernat van het zweet. Maar godver, wat is dit lekker.


En daarna weer fris en gestaald effe lekker op m'n fietsje rustig door Arnhem heen naar huis peddelen. Effe uitblazen. Dat is deze weken extra leuk, want dan pak ik de dikke pil 'De artistieke uppercut' erbij. Een schitterend boek over boksen en schrijvers. Geloof het of niet: veel schrijvers hielden en houden van boksen. Natuurlijk Norman Mailer en die boef van een Hemingway, maar ook onze eigen Armando en Jan Cremer. Die snapten ook hoe lekker BAM BAM is.


Lekker boek, hoor. Ruim 500 bladzijden
over de liefde voor de bokssport.




 





 

zondag 3 november 2013


Zorg na 2015. Ga jij poetsen bij je buurvrouw?

Ga jij over een jaar één keer per week bij je oude buurvrouw schoonmaken? Misschien wel. Want vanaf 1 januari 2015 gaat er iets zeer ingrijpends gebeuren voor alle inwoners van Nederland. En dus ook voor ons, Arnhemmers. En je hoort er bijna niemand over. Vreemd. Waar ik het over heb? Vanaf 2015 gaat hulp voor onder meer kwetsbare oude, jonge en (langdurig) zieke medeburgers ingrijpend veranderen. Op veel vaste hulpregelingen die nu nog worden betaald uit de landelijke AWBZ, gaat fors bezuinigd worden en ze gaan betaald worden uit de Wmo, die onze gemeente uitvoert. Dat betekent dat je niet meer automatisch recht hebt op hulp. Er komt nog iets bij: het budget waarmee gemeenten de regelingen gaan uitvoeren, is fors minder dan het huidige AWBZ-budget. Dus: wij gaan zelf de handen uit de mouwen steken.

Zomaar een straat in Arnhem. Gaan buren elkaar helpen?
Gaan zij samen de buurt onderhouden? Komt er een nieuwe 'gemeenschapszin'
nu burgerparticipatie gewenst wordt?  













Samen het groen onderhouden
Zet je schrap, want het gaat straten, buurten, gemeenschappen aan. Dus ook jou. Onder het motto 'burgerparticipatie' wordt van kwetsbare mensen verwacht dat zij langer proberen zelf zaken te regelen en wordt van jou en mij verwacht dat we meer gaan doen voor elkaar én in de buurt. Wat dat betekent? Eens per week schoonmaken bij je oude buurvrouw? Het gehandicapte jongetje uit de straat op zaterdag naar het zwembad brengen en halen? Met buurtbewoners twee keer per jaar het groen in de buurt onderhouden? Noem het maar... ik weet het ook niet precies.

Proeftuinen
Arnhem en naaste gemeenten experimenteren al enige tijd met deze burgerparticipatie in zogenoemde Proeftuinen. Op woensdag 30 oktober presenteerden zij zich In de Weerd.
Wat ik ervan begreep? Vooral dat mensen zelf actiever moeten worden, of het nu om langdurig zieken gaat, buurten of werklozen. Bij Proeftuin Sociale Wijkteams uit Arnhem werd me duidelijk dat die teams uitgaan van vragen en wensen bij 'de klant', maatwerk willen leveren en voor integratie gaan: een kleine kern van hulpverleners probeert mensen zo snel mogelijk te laten (re)integreren in de maatschappij. Dat was ook de onderliggende boodschap bij de Proeftuinen Arbeid & Participatie en Sterke Samenleving uit Renkum. Vaak terugkomende opmerkingen bij de presentaties: 'Wij willen leren van de inwoners.' 'We zijn met burgers in gesprek.' 'De eigen kracht van de burger moeten we naar boven halen.' 'De burger of buurt moet z'n verantwoordelijkheid gaan nemen.' 'Iedereen kan zelf initiatieven gaan ontwikkelen.'



Talloze plannen. In de Proeftuinen wordt in Arnhem en omgeving
druk geëxperimenteerd met zelfredzaamheid, burgerparticipatie
en dergelijke. Per 2015 wordt het menens.

Optimisme en vragen
Ik was onder de indruk van de wilskracht en het optimisme die vele aanwezigen uitstraalden. Tegelijk hoorde ik ook dat iedereen in deze fase nog zoekende is naar de wijze waarop dit alles in de praktijk geregeld moet gaan worden. Er waren vragen als: kunnen we de bezuinigingen opvangen? Hoe zoeken we de mensen op, hoe betrekken we ze hier echt bij? Tot hoe ver mag de gemeente bij mensen achter de voordeur komen? Lopen echt zwakkeren niet het gevaar om af te vallen? Welke hulpverleners gaan deel uit maken van de wijkteams? Serieuze vragen. Ik ben er nieuwsgierig naar hoe die vragen het komende jaar in de Proeftuinen beantwoord worden. Eén ding is zeker: Arnhem werkt!