Bam! Ernum 2013 uit, 2014 in




Vuurwerk! Ik heb 'r maar een fotootje van gemaakt:
de vrouw heeft het Vitesse-vuurwerk ontdekt.
't Staat al in m'n kelder... 

Rozet. Kunstencluster. Kaiser voor Krikke. Participatiemaatschappij. Theo Bos. Vites. Het Feestvarken. Een Modebiënnale die alweer verlies leed. Wat deed Ernum in 2013 op z'n kop staan?  Waarvan werden de Ernummers woest? Opgewonden? Heel gelukkig?

Nergens van. Wij laten ons niet meeslepen. Gemor of een glimlach. Da's bij ons al heel wat.

Rozet (Kenniscluster) is er. Een mooi gebouw. Haar tweelingzusje, de Kunstencluster moet volgend jaar gebouwd worden. Maar dat kost tientallen miljoenen. Dat terwijl het huidige Modern Museum Arnhem een mooi gebouw is dat onlangs ook nog eens is opgeknapt. En het staat op een mooie plek. Geldverspilling in een tijd waarin het geld beter besteed kan worden? Of een goede visie op de toekomst? Ik vind het eerste.
Hierover is dan toch ten minste fors gedoe ontstaan, in 2013. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2014 zullen de partijen weer een nieuw standpunt innemen. D'66 is al geschoven naar 'nee'.
Mijn voorspelling voor 2014: Gemor in Arnhem. Na wederom veel getreuzel, gekonkel, gezeur en gemier gaat het Kunstencluster er toch komen. Politiek he, konkelen!!

Kaiser in plaats van Krikke: Was even wennen, een nieuwe burgemeester. Voor de gezichtsbepalende, liberale Krikke een oudere CDA'er. Mmm, effe afwachten. Past dat bij onze creatieve stad? Een stad die verder vooruit moet?
Kaiser gaat naar ons luisteren en de economie versterken door samen te werken met omliggende regio's, ook in Duitsland. Mooi. Ernum kan qua werkgelegenheid wel een ferme boost gebruiken.
Mijn voorspelling voor 2014: Gemor. Want weinig extra banen.

Participatiemaatschappij: Huh? Wat? Dat je als je langdurige zorg en sociale ondersteuning krijgt, die zorg vanaf 1 januari 2015 niet meer uit de AWBZ krijgt maar bij de gemeente moet halen. Die moet je helpen met nauwelijks meer dan de helft van het budget van de afgelopen jaren. De AWBZ wordt 'opgeschoond', want dit kabinet vindt het veel te duur worden. Gevolg: we moeten veel meer zelf doen. Met elkaar. Handen uit de mouwen op familie-, straat- wijk- en stadsniveau. Pas daarna kun je misschien geld krijgen voor hulp bij langdurige zorg en ondersteuning. Arnhem draait in 2014 proefprojecten.
Mijn voorspelling voor 2014: Gemor. Hard werken door professionals en vrijwilligers, maar nog heel veel onduidelijkheden over regelingen en wie wat wanneer doet. Veel goede bedoelingen, maar o, o, o, ik houd mijn hart vast voor 2015.  

Vites: Na een in- en intriest begin door het overlijden van 'mister Vites' Theo Bos, herstelt de Vites-familie zich, is ze een sterkere eenheid geworden.
Aan het eind van het jaar gedeeld eerste! Peter Bosz verricht goed werk.
Mijn voorspelling voor 2014: glimlachen op onze gezichten. Onze rijke nieuwe eigenaar blijft, en neem eind mei een weekje vrij van je werk, want voor het eerst in ons bestaan is Vites kampioen van Nederland. Eg waar. De kroegen draaien gouden omzetten.

Modebiënnale: een stel arrogante quatscho's die, net als de voorgaande keren, de belastingcenten van Arnhemmers in de Rijn mieteren alsof het niets is.
Mijn voorspelling voor 2014: glimlachen op onze gezichten: de gemeenteraad besluit dat het mooi is geweest met de Modebiënnales. 

En verder: staat de Guitar King van de Ernumse rock 'n' rollers Hank the Knife & the Jets  weer in de Top 2000!
Mijn voorspelling voor november/december 2014: stemmen, stadsgenoten! Stemmen! Houd ze d'r in! Schop ze nog verder omhoog! 

Philip Cocu: bacootje van Theo?

2-6. Eg waar? Ja, eg, PSV-Vites 2-6! Wat een feest, afgelopen zaterdag. In de warme, rokerige Vites-cafeetjes rond de Korenmarkt rolden we over elkaar heen. Het bier schuimde. Leerdam. Propper, Piazon, Atsu, Van Aanholt, Veldhuizen... de bal was die avond hun speeltje! Nou ja... hè-je het eerste half uur ook gezien? Ongelooflijk hoe we overeind bleven. Veldhuizen redde drie zekere op de lijn, Van der Heijden en Van Aanholt hadden 't voetje er nog net tussen. De PSV'ers bleven komen en wij kwamen er sporadisch uit. Maar dan wel, pats!, gevaarlijk.
In de tweede helft ging het lopen. Na de 2-3 was PSV op, en vlogen er in een paar minuten drie goals van ons in. In 't café omhelzingen, nog meer bier, zingen, schreeuwen...

En toen zag ik plots uit een van mij ooghoeken Philip Cocu staan, op tv. Verbouwereerd, machteloos, ellendig, verdrietig. Cocu, jongen uit Zevenaar en als voetballer groot geworden bij Vites. De sierlijke middenvelder van Aalbers' Vitesse, dat in de jaren '90 aan de opmars begon. Onder trainer Neumann werd hij groot op het middenveld. Cocu werd een held. Tactisch en technisch een baas. Een stilist die ook kon knokken. De man ook van de 0-1 tegen KV Mechelen, voor de UEFA-Cup in '92. Daarna heel groot geworden bij PSV, Oranje en Barcelona.

O, o Philip... ouwe Vites-held, ondanks de fijne 2-6 voor ons,
doet m'n hart pijn om je zo te zien afdruipen in de
spelerstunnel. Sterkte, Philip! (foto ED)

En dan staat 'ie daar, op een kille zaterdagavond 7 december 2013. Het gaat klote met z'n PSV, er moet gewonnen worden. En dan komt je ouwe cluppie langs en prikt er fluitend zes in. Philips wallen onder de ogen kleurden donkerzwart, zijn sluike haar hing slap rond zijn hoofd, z'n schouders hingen, zijn ogen staarden in het niets...
Zijn spelers werden getroost door hun supporters. Ik hoop dat Cocu die avond is getroost door Bosz en Theo Janssen, die er ongetwijfeld bij was. Drie Vitesse-jongens onder elkaar. Ik zie 't voor me: Theo die Philip op z'n schouder slaat en verontschuldigend zegt: 'Ah jung, zes was gewoon te veul. Bacootje?'     

BAM BAM BAM!

BAM BAM BAM!!, roept de trainer. Op m'n ouwe dag laat ik me nog 's lekker afbeulen... BAM BAM BAM!! Linker-rechter combinatie! Links-rechts direct en een linker kick. Linker directe, instappen, rechter hoek!

 Eindelijk doe ik waar ik al jarenlang zin in had: boksen. Nou ja, boksen... da's te veel gezegd. Sinds enige weken train ik op de bokszak bij Bully's Gym (fraaie naam, he?). Boksen in Arnhem, da's lekker. Lang geleden, toen ik tijdelijk in Amsterdam woonde, heb ik enige jaren echt bokstraining gedaan. Drie keer per week. Nu houd ik het bij bokszaktraining. Maar het gevoel is er niet minder om.

Het logo van Bully's Gym: een bullterriër met bokshandschoenen.
En toch liekt 'ie wel aardig.

Als ik binnenkom ruik ik weer die typische geur van een boksschool: een mengeling van zweet en oud leer. En alles gaat hier lekker op z'n Ernums: rustig aan, vriendelijk. Maar eenmaal bij de zak: BAM! BAM! Korte, snelle explosies.
Ik mag dan veruit de oudste zijn van het stel, wat is het lekker om een uur per week te rammen op die zak. Series maken, rechter directe, instappen, linker hoek, of linker directe, rechter levertrap.... Om me heen ploffen de klappen op de andere stootzakken. Er worden kreten geslaakt. Ik sta op mijn zak ook te rammen. De zweetgeur begint het bokszaaltje te vullen... 

De trainer beult ons verder af. En zo moet dat. Series maken van 30 seconden BAM BAM achter elkaar, daarna oefeningen op de mat en hup, weer series maken op de zak. Twee minuten lang, lange stoten maken. De trainer telt traag af en vlak voordat het erop zit, telt 'ie er nog even tien seconden bij. En m'n armen zijn al zo zwaar en moe. En weer, en gaan, en nog een keer. Kom op! BAM BAM!
Wat een gevoel!
Na een uur ben ik doodkapot. T-shirt kleddernat van het zweet. Maar godver, wat is dit lekker.

En daarna weer fris en gestaald effe lekker op m'n fietsje rustig door Arnhem heen naar huis peddelen. Effe uitblazen. Dat is deze weken extra leuk, want dan pak ik de dikke pil 'De artistieke uppercut' erbij. Een schitterend boek over boksen en schrijvers. Geloof het of niet: veel schrijvers hielden en houden van boksen. Natuurlijk Norman Mailer en die boef van een Hemingway, maar ook onze eigen Armando en Jan Cremer. Die snapten ook hoe lekker BAM BAM is.

Lekker boek, hoor. Ruim 500 bladzijden
over de liefde voor de bokssport.

 




 

Zorg na 2015. Ga jij poetsen bij je buurvrouw?

Ga jij over een jaar één keer per week bij je oude buurvrouw schoonmaken? Misschien wel. Want vanaf 1 januari 2015 gaat er iets zeer ingrijpends gebeuren voor alle inwoners van Nederland. En dus ook voor ons, Arnhemmers. En je hoort er bijna niemand over. Vreemd. Waar ik het over heb? Vanaf 2015 gaat hulp voor onder meer kwetsbare oude, jonge en (langdurig) zieke medeburgers ingrijpend veranderen. Op veel vaste hulpregelingen die nu nog worden betaald uit de landelijke AWBZ, gaat fors bezuinigd worden en ze gaan betaald worden uit de Wmo, die onze gemeente uitvoert. Dat betekent dat je niet meer automatisch recht hebt op hulp. Er komt nog iets bij: het budget waarmee gemeenten de regelingen gaan uitvoeren, is fors minder dan het huidige AWBZ-budget. Dus: wij gaan zelf de handen uit de mouwen steken.

Zomaar een straat in Arnhem. Gaan buren elkaar helpen?
Gaan zij samen de buurt onderhouden? Komt er een nieuwe 'gemeenschapszin'
nu burgerparticipatie gewenst wordt?  

Samen het groen onderhouden
Zet je schrap, want het gaat straten, buurten, gemeenschappen aan. Dus ook jou. Onder het motto 'burgerparticipatie' wordt van kwetsbare mensen verwacht dat zij langer proberen zelf zaken te regelen en wordt van jou en mij verwacht dat we meer gaan doen voor elkaar én in de buurt. Wat dat betekent? Eens per week schoonmaken bij je oude buurvrouw? Het gehandicapte jongetje uit de straat op zaterdag naar het zwembad brengen en halen? Met buurtbewoners twee keer per jaar het groen in de buurt onderhouden? Noem het maar... ik weet het ook niet precies.

Proeftuinen
Arnhem en naaste gemeenten experimenteren al enige tijd met deze burgerparticipatie in zogenoemde Proeftuinen. Op woensdag 30 oktober presenteerden zij zich In de Weerd.
Wat ik ervan begreep? Vooral dat mensen zelf actiever moeten worden, of het nu om langdurig zieken gaat, buurten of werklozen. Bij Proeftuin Sociale Wijkteams uit Arnhem werd me duidelijk dat die teams uitgaan van vragen en wensen bij 'de klant', maatwerk willen leveren en voor integratie gaan: een kleine kern van hulpverleners probeert mensen zo snel mogelijk te laten (re)integreren in de maatschappij. Dat was ook de onderliggende boodschap bij de Proeftuinen Arbeid & Participatie en Sterke Samenleving uit Renkum. Vaak terugkomende opmerkingen bij de presentaties: 'Wij willen leren van de inwoners.' 'We zijn met burgers in gesprek.' 'De eigen kracht van de burger moeten we naar boven halen.' 'De burger of buurt moet z'n verantwoordelijkheid gaan nemen.' 'Iedereen kan zelf initiatieven gaan ontwikkelen.'

Talloze plannen. In de Proeftuinen wordt in Arnhem en omgeving
druk geëxperimenteerd met zelfredzaamheid, burgerparticipatie
en dergelijke. Per 2015 wordt het menens.

Optimisme en vragen
Ik was onder de indruk van de wilskracht en het optimisme die vele aanwezigen uitstraalden. Tegelijk hoorde ik ook dat iedereen in deze fase nog zoekende is naar de wijze waarop dit alles in de praktijk geregeld moet gaan worden. Er waren vragen als: kunnen we de bezuinigingen opvangen? Hoe zoeken we de mensen op, hoe betrekken we ze hier echt bij? Tot hoe ver mag de gemeente bij mensen achter de voordeur komen? Lopen echt zwakkeren niet het gevaar om af te vallen? Welke hulpverleners gaan deel uit maken van de wijkteams? Serieuze vragen. Ik ben er nieuwsgierig naar hoe die vragen het komende jaar in de Proeftuinen beantwoord worden. Eén ding is zeker: Arnhem werkt!       

Hup Eusebeus!

Ik houd van de Eusebius. Echt. Het is een Arnhems icoon; onze kerk, onze toren. Maar wat ziet 'ie eruit! Vergelijk dat eens met de pracht en praal van de Sint Jan in Den Bosch of pakweg de Grote Kerk in Deventer... Ach ach, de tranen schieten je in de ogen. De Eusebeus ziet eruit als een mishandeld kind!
Voor de zoveelste keer de toren in de steigers, spuuglelijke grauwgrijze aanbouw op verschillende plekken... 

Spuuglelijk
Wéér wordt z'n toren gerestaureerd met dat vermaledijde tufsteen! Waarom? Dat is toch niet sterk genoeg gebleken? Staat de toren over tien jaar alweer in de steigers? Wordt het een Arnhemse running gag? Waarom niet opbouwen met sterk baksteen? Wanneer gaan die spuuglelijke 'gebouwtjes'  weg?
Vragen, vragen. Mailen dus, naar de Stichting Eusebius.

Kijk nou toch wat een bedroevend lelijke metalen bakken er tegen
de kerk zijn aangeplakt. Verderop staan er nog een paar. Afzichtelijk.
En dan die eeuwige steigers. De tranen schieten me in de ogen.

Hoe lang gaat dit houden?
Ik kreeg antwoord van ir. Peter Koelewijn, bouwmanager Eusebius. Baksteen is geen optie, stelt hij, want uit monumentaal oogpunt moet de toren zo dicht mogelijk bij het origineel blijven. Wel wordt het zwakke Ettringer tufsteen, dat na de oorlog is gebruikt, nu minder gebruikt bij de restauratie. Voor naar buiten stekende delen is gekozen voor het sterkere Weibern tufsteen. Voor waterbelaste delen en constructieve belastingen wordt gewerkt met Peperino Duro, Italiaans tuf, dat beter bestand is tegen vochtbelasting. Daarnaast worden lange blokken tuf opgedeeld in kortere blokken. In de voegen van de hoekmontants worden wapeningsnetten gebruikt en de hoekblokken worden verankerd. "Zo wordt een groot aantal zekerheden ingebouwd terwijl het uiterlijk van de kerk dicht bij de oorspronkelijke blijft," besluit de heer Koelewijn.
Hmm, bye bye baksteen dus, maar er wordt wel over nagedacht. Maar: hoe lang gaat dit dan houden? Nog maar een e-mailtje sturen.

Pegels, pegels, pegels
So far, so good. Dan is er nog die foeilelijke aanbouw. Waarom? Wat zijn het eigenlijk? Ook de heer Koelewijn vindt het 'een lelijke bouwmassa' en meldt in zijn e-mail dat de uitbouwen aan de noordkant ooit bedoeld zijn als tijdelijk. Maar... de bebouwing kan niet zomaar weg omdat het onderdeel is van een trafo voor de markt en er zich technische ruimten voor de cv-installatie én toiletten in bevinden.
En daar is 'ie weer: het zijn de pegels! Pas als er geld is, kunnen verbeteringen worden aangebracht. Tot dan blijven ze grijs om zo min mogelijk op te vallen. Maar mij vallen die lelijke dingen juist op omdat ze ook nog eens grauwgrijs zijn.
 
Verzin een list
Geld dus. Dat terwijl de geschatte 27 miljoen voor de gehele restauratie nog lang niet bij elkaar gesprokkeld is... Hoe lang nog? 27 miljoen... Wie? Wie gaat, behalve de gemeente, provincie en Stichting Eusebius, meebetalen? Wij Arnhemmers? De Sint? Hoe verlossen we die arme Eusebeus van z'n eeuwige beugel en puistenaanbouw, wanneer kan 'ie weer schitteren, net als z'n collega's? Wie verzint een list?
Voorstellen: het hele MOBA-bestuur dat Arnhem op kosten heeft gejaagd dokt een paar miljoen uit eigen zak, verkeersboetes drie jaar verdubbelen, de nieuwe Vitesse-eigenaar doet een goodwillschenking van 10 miljoen...

Krijgt u nog goede zorg als u dat in 2015 nodig hebt?

Langdurige zorg voor onder meer ouderen en gehandicapten betalen we via de AWBZ. Tenminste... zo is het nu en ook nog in 2014. Maar de AWBZ-kosten stijgen enorm hard: vorig jaar met 11%. Dat betekent dat dit jaar de AWBZ bijna 30 miljard euro kost en een gemiddelde werknemer 300 euro AWBZ-premie per maand betaalt.
Een onhoudbare kostenstijging, vindt de regering, dus bezuinigt de regering op de AWBZ: per 1 januari 2015 gaan woon- en thuiszorgkosten uit de AWBZ. Die worden dan vergoed via de Wmo, die door gemeenten uitgevoerd gaan worden. Er zit een addertje onder het gras: de gemeenten moeten fors bezuinigen op de kosten die ze mogen maken in vergelijking met nu. Daarnaast hebt u geen recht op Wmo-zorg: de gemeente kan 'm wel of niet verlenen.

Het leven is mooi als je gezond bent en de stad in kunt wanneer je dat wilt.
Maar hoe ziet voor ons na 2015 de gedecentraliseerde zorg eruit als je oud bent? Of hulpbehoevend?

Arnhem loopt voorop
Om deze ingrijpende wijziging op 1 januari 2015 goed te kunnen invoeren, is de gemeente Arnhem met omliggende gemeenten, zorginstanties, woningbouwcorporaties, jeugdzorginstellingen, cliëntenorganisaties en andere maatschappelijke instanties de decentralisatie aan het voorbereiden. Daarmee loopt Arnhem landelijk gezien voorop met experimenteren met decentrale zorg. Bij die experimenten - 'proeftuinen' genaamd - maken bovengenoemde maatschappelijke instellingen gezamenlijk concrete afspraken over de continuïteit van onder meer zorg voor mensen. Er is in Arnhem bijvoorbeeld een proeftuin 'Sociale wijkteams', maar ook 'Wijkgezondheidsteams' en 'Herstel in de wijk'. De insteek: niemand mag in de kou komen te staan. 

Wie gaat helpen?
De Arnhemse wethouder Henk Kok verklaarde onder meer in de Gelderlander: "We zullen in de toekomst meer dan nu een beroep doen op wat mensen zelf nog kunnen oppakken, en ook op wat hun vrienden en medewijkbewoners zouden kunnen bijdragen. Maar onze inwoners moeten voor 2015 weten waar ze aan toe zijn. En mensen die hulp nodig hebben, moeten ervan op aan kunnen dat ze niet in de steek gelaten worden. (...)"
Dat laatste interesseert me oprecht. Ik heb ook vragen: hoe gaat die vrienden-, buren- en/of wijkhulp georganiseerd worden? Het kabinet verwacht ook dat iedereen hard aan het werk gaat. Hoe gaat dat samen? Wat gebeurt er in 2015 als de gemeente in augustus door z'n Wmo-geld is? Wordt dan alles stopgezet voor dat jaar? Kunnen maatschappelijke organisaties samenwerken, over hun eigen belangen heen stappen? Hoe gaan mensen die hulp nodig hebben deze verandering merken?
Ik ben benieuwd naar hoe de proeftuinen in Arnhem verlopen. Want in die proeftuinen kan uitgetest worden wat werkt en wat niet. Ik ben van plan dit het komende jaar te volgen en er geregeld over te schrijven. Want hier gaat het echt over mijn stad en mijn mede-Arnhemmers.         
   



  

Café Les Olivettes

Nooit gedacht dat ik in m'n Arnhem-blog nog eens over Luik zou schrijven. Maar ik doe het nu. Dat zit zo: ik zag vorige week weer de documentaire
La vie en chantant. Een jaar of wat geleden had ik 'm ook al 's gezien, maar ik was de naam vergeten. Niet de schitterende beelden zelf. En daar was 'ie ineens weer, op Holland Doc. Alsof oude, verloren gewaande vrienden plotseling voor de deur staan. Want godver, wat is dat een mooie documentaire.

Een heerlijk cafeetje, waar gewone mensen drinken, kletsen en bij elkaar zijn.
Sommigen hebben grote talenten: ze zingen prachtige interpretaties van liederen van
Piaf, Brel  en vele anderen die het leven zo mooi bezongen.
 (foto's zijn matig, genomen van een vimeo-trailer op internet, vanaf mijn computer.)

In Luik, die oude, grauwe fabriekstad waar de mensen Waals spreken, te vaak werkloos zijn of op de armoedegrens leven (hé, dat lijkt Arnhem wel...) vind je café Les Olivettes. Een fraai volkscafé waar gewone mensen komen. Een biertje drinken, wat kletsen met elkaar. Tot zo ver niets anders dan in andere cafeetjes. Maar in Les Olivettes wordt gezongen. Door de bezoekers zelf. En nee, ik bedoel geen karaoke-shit ofzo. De gasten treden voor elkaar op, zingen prachtige liederen waarin ze hun ziel en zaligheid leggen. Liederen over hoop, pijn, verdwenen liefdes, de hardheid van het leven, verloren jeugd, maar ook over die ene mooie dag in je leven, die onbereikbare vrouw, de schoonheid van een geliefde... Kortom: het echte leven. De één covert een song van Elvis, de ander vertolkt op een ontroerende wijze Edith Piaf.

Beginbeelden van de documentaire. Dat schept verwachtingen.
Die volledig worden waar gemaakt. 

Eén van de café-gasten zingt zijn lied.

Wat had ik stinkend graag zo'n cafeetje in Arnhem gehad. Jaja, wij hebben ook mooie cafeetjes... 't Moortgat, Hekking, Uni Bar, Cheers, Petersburg en Atlanta, maar zoals Les Olivettes, pfff, nee. Of is het er wel? Ergens in de krochten van Arnhem waar ik geen weet van heb? Wat zou dat mooi zijn! Wie weet meer? 

En o ja, ga die docu zien, hij begint al zo fantastisch als het cafeetje uit de mist opduikt. En vervolgens trekt 'ie je naar binnen en ga je ongelooflijk veel houden van die lieve mensen. Ik wil er nooit meer weg...
  

Arnhem heeft de toekomst al lang binnen

De Bijenkorf vertrekt uit Arnhem. O, o, paniek! 'We zijn onze unieke positie van Winkelstad Van Het Oosten kwijt', 'ons stadscentrum gaat eraan' en zo meer... Ik snap het wel: ook ik schrok even. De Bijenkorf is een grote naam. Daarnaast verdwijnen in rap tempo talloze fijne zaken uit het centrum. Planken voor de ramen of goedkope lawaaiwinkels vullen de gaten.Tja, de wereldwijde crisis loopt niet om Arnhem heen. We zijn bekend met het probleem, want onze stad heeft traditioneel een hoge werkloosheid en veel achterstandswijken. We zitten in onze provinciehoofdstad goed in de ambtenaren, maar er zijn nauwelijks grote bedrijven die voor andere werkgelegenheid zorgen. Een oud Arnhems probleem. 

Drukte in de winkelstraat. Vanaf  januari 2014 is de Bijenkorf weg.
Wordt het een Primark? Leegstand? Raakt Arnhem daardoor in een identiteitscrisis?  

Hoe slingeren we Ernum aan?
Kan 'de gemeente' daar wat aan doen? Ik betwijfel het. De wereldwijde economische/financiële crisis is een maatje te groot en is nog lang niet verleden tijd. 
Hoe slingeren we Ernum dan aan? Ik was de afgelopen tijd in Zwolle en Den Bosch. Nou, daarmee moeten we de concurrentie niet aangaan. Wat een schone binnensteden, mooie brede winkelstraten en fraaie pleinen in een ambiance van historische, karakteristieke gebouwen. Daar kunnen we niet tegenop met onze slordige, verrommelde binnenstad waar nauwelijks historische panden te vinden zijn na WOII en onze eigen vernielzucht daarna. Onze binnenstad is daardoor wat karakterloos. Hoewel... de eigenaardige mix van oud en nieuw vertelt wel ons verhaal. Voor wie dat weten wil, is het interessant.

Grapje in de Oeverstraat.
Nou... verbeelding wordt volgens mij de toekomst van Arnhem.

Toekomst aan het werk
We moeten het ergens anders in zoeken. Arnhem zet al jarenlang stevig in op creativiteit, duurzaam en groen. Goed gekozen, met Artez en de nodige creatieve hbo-opleidingen in de stad. Het zijn thema's van de toekomst. Thema's die slimme jongeren onze stad in trekken. Dat merk je. Zwolle en Den Bosch zijn mooi, maar verstild. In Arnhem bruist het. Op veel plekken in onze stad ontstaan initiatieven van jongeren die werken op de raakvlakken van kunst, techniek en duurzaamheid. Wie om zich heen kijkt, ziet het gebeuren.
De ontwikkeling van het Coehoorngebied is er een voorbeeld van, maar veel jongeren in Arnhem wachten niet eens op de gemeente. Die gaan aan de gang. Daar zit ons perspectief, daar zit Arnhems toekomstkapitaal. Die lui moet je vrij laten en als gemeente faciliteren daar waar het kan.
Arnhem is geen oude, verstilde stad waar bezoekers kunnen dromen van vorige eeuwen. Wij bieden bezoekers iets heel anders: broedplaatsen van creativiteit. De toekomst aan het werk! Show it! Breid de toeristenroute van het Modekwartier uit met andere bijzondere plekken in de stad waar jongeren werken aan hun ding. Ik denk dat veel mensen daarin geïnteresseerd zijn. Laten we ons neerzetten als het 'provinciale Berlijn' met zijn creatieve broedplaatsen, in plaats van 'winkelstad van het oosten'. Wat je niet bent, ben je niet. Laat zien wat we wel zijn.
      
   

Arnhem op je borst, ég mooi! 

Potverdomme wat mooi! Hier word ik blij van. T-shirts met afbeeldingen erop van houtsneden van Arnhemse stadsgezichten. Maar dan wel van stadsgezichten met typisch oude Arnhemse zaken erop. De houtsneden zijn gemaakt door Edwim Peters, die onder de titel 'De Veluwse Primitieven' onder meer Arnhem portretteerde.

Op de hoek Klarendalseweg/Sonsbeeksingel zit Okimono.
Met fantastische Arnhemse T-shirts.  

Mooi Arnhems plaatje toch, die twee gekke, betonnen bushaltes
op de Apeldoornseweg. De houtsneden van Edwim Peters
worden eerste gedigitaliseerd voordat ze op de shirts worden geprint. 

Ik geef het eerlijk toe: ik heb echt niet veel met mode, maar ben toch trots op het feit dat de Arnhemse modeopleiding internationaal beroemd is. Ik vind het ook sterk hoe Arnhem zich er hard voor maakt om aan de Sonsbeeksingel/Klarendalseweg een heus Arnhems Modekwartier neer te zetten. Ik - Arnhemmer, hè - was cynisch, maar het lijkt door te zetten. Petje af.

Dus hup, op de fiets met mijn vrouw naar de winkel Okimono aan de Sonsbeeksingel. Ze had daar fantastisch mooie T-shirts gezien met als thema Arnhem. Ach ja, dan ga ik wel mee, hoor...
En ja... ik zag ze en was al verkocht. Heel mooi! Talloze opvallende, gekke en fraaie T-shirts verkopen ze. Maar ik zag direct die T-shirts met geprinte houtsneden van oud-Arnhem erop. Kiezen dus. Moeilijk. Ze zijn allemaal even gaaf. Eén met het oude NS-station erop en een fantastische houtsnede van de Apeldoornseweg met die twee betonnen bushokjes, met mooie, oude jaren 20-letters eronder. Maar ik wist direct: ik moet dat T-shirt hebben met die oude trolleybus in de Looierstraat. Man man, als een kind zo blij.
Ook nog een limited edition, ik heb nummer 22 van de 100.

De T-shirts hangen in rollen aan de muur, ertegenover hangt
een grote plaat waarop je ze kunt bekijken, om je keuze te maken.

En deze prachtige plaat staat op mijn T-shirt
( slechte kwaliteit beeld ligt aan mij...).

Voor een maatje die jarig is kochten we nog een T-shirt erbij met een adelaar erop, gevangen in action: hij duikt net op een konijntje, dat helemaal linksonder op het T-shirt nog weg probeert te komen. Oeioei konijntje, dat wordt krap.   

De moeite waard: Okimono aan de Sonsbeeksingel 117. Wat mij betreft een must als je op een opvallende manier met Arnhem op je borst wilt lopen. O ja, het zijn eco-friendly and fair T-shirts. Toch ook sympathiek.  

Zo houd je onze binnenstad top! 

Een weekendje Antwerpen. Altijd lekker. Maar in maart 2010 verbaasden mijn vrouw en ik ons over de vele leegstaande winkelpanden, dichtgetimmerde ramen en cafeetjes die waren gesloten. De crisis had er hard toegeslagen. Een treurige aanblik. Om dat nog 's effe verder in onze zieltjes in te wrijven, besloten we die avond geheel vrijwillig naar de film 'The Road' te gaan. Het verhaal speelt zich af in een desolaat Amerika waar een natuurramp of oorlog de mens heeft teruggeslagen in een soort verwilderde oervorm die leidt tot de ondergang. Lekker, zo'n weekendje Antwerpen... We prezen ons gelukkig dat het in Arnhem beter ging.

Maar nu, 3,5 jaar later, denk ik nog weleens aan dat weekendje terug. In onze binnenstad zijn de nodige zaken omgevallen of staan op omvallen. Wie oplet ziet in de winkelstraten de talloze zwarte gaten tussen de winkelpanden. Leegstand. Soms planken voor de ramen getimmerd, soms zijn 't gewoon open, gapende wonden. De crisis wordt zichtbaar. Ook de horeca begeeft 't: restaurant Zilli sloot vorige week z'n deuren, De Waag is failliet, het eettentje tegenover 't Moortgat is pleitos. Mooie boel. De bedrijvigheid rond de Mode Biënnale en pop up-winkeltjes die daarmee te maken hebben, zorgen nu voor reuring in de stad, maar het algemene beeld is niet best. Wat kunnen we doen om onze mooie en gezellige binnenstad weer een boost te geven?




Naast Gamba (heerlijke haring!) een groot gapend gat. Wat zat hier eigenlijk?
Een schoenenzaak? Kledingzaak? Ik weet het niet eens meer. 

Leegstand in de Bovenbeekstraat.

 

Vrijdagavond, Jansplein. Geen terrasje meer bij restaurant Zilli. Slechts stilte.
Wat je ook vond van het restaurant: dit is treurig om te zien. 

 


Er zijn oplossingen!
Ik las in Adformatie, magazine voor reclame, marketing en media over een reddingsplan voor de Retail in 10 stappen.
1. Pick the right battle
Niet online shoppen, maar ontbrekend consumentenvertrouwen is de hoofdoorzaak. Helaas zegt de geïnterviewde er niet bij hoe dat op te lossen. Ik denk: die oplossing hangt ergens tussen Den Haag en Brussel. Want hoe kan een middenstander het consumentenvertrouwen verhogen? Iemand?
2. Accepteer: it's the economy, stupid
Stop met wachten op betere tijden, erken de nieuwe realiteit. Tja, leuk. En nu? Hoe erken je die nieuwe realiteit en houd je toch je zaak draaiende? Dat wordt in de volgende punten verteld.
3. Erken lokale verschillen
Er zijn te veel winkels, dus dat er winkels verdwijnen, is niet het probleem. Sommige steden groeien, andere krimpen. Bestaande businessmodellen tussen vastgoed en retail voldoen niet meer, er moet ruimte komen voor innovatie. In leegstaande panden kun je denken aan box-in-boxwinkels, waarin innovatieve ondernemers kunnen experimenteren met een vestiging.
Hmm, deze lijkt me voor Arnhem wel aardig: we zijn winkelstad voor Oost-Nederland, en hebben gelukkig veel innovatieve, creatieve, hoog opgeleide jongeren in de stad. Lijkt mij een mooie voor gemeente, winkelpandverhuurders en innovatieve jongeren gezamenlijk om dit op te pakken. Vraag is: wie begint? Voorzetje: een mooie taak voor de gemeente?
Ander idee: een compactere binnenstad, met leegstand aan de randen. Dat betekent dat winkels naar de binnenstad zouden moeten verhuizen.
4. Wees flexibel
Flexibele huurcontracten. Winkels die geen goede uitstraling meer hebben, kunnen door langlopende huurcontracten zelf geen kant uit en ze zijn slecht voor de binnenstad. Flexibele contracten kan dat voorkomen.
5. Discrimineer
Erken onderlinge verschillen. Standaardisatie was het devies, in de toekomst zal het maken van verschil belangrijk worden. Het aanbod zal zich aan de specifieke vraag moeten aanpassen. De combinatie van winkels moet in een straat goed op elkaar afgestemd zijn.
6. Combineer clicks & bricks
Ofwel: combineer op een slimme manier fysiek en online. Blijf als fysieke retailer je online kant uitbouwen, dat geeft meerwaarde. De verwachting is dat dit leidt tot een nieuw concept: click & collect-punten: klanten kunnen hun bestelling afhalen in een 'experience center' waar ze merkbeleving ervaren.
7 Focus op beleving
De experience centers gaan het worden. Klopt wat mij betreft. Ik mag graag even binnenlopen bij de Vitesse-winkel aan de Jansbinnensingel. Dat geeft een lekker geelzwart-gevoel. Al zou er veel meer aan beleving gedaan kunnen worden door er bijvoorbeeld via videoschermen actief aan Vitesse-gerelateerde spellen mee te kunnen doen. Doelschieten op Pietje Velthuizen, ofzo. Gaaf toch?
8. Verleid
Geurmarketing, location based-coupons, QP-codes, mobiele apps... buit al die mogelijkheden uit.
9. Investeer in innovatie
Belangrijke retailinnovaties: zelfscankassa, touchscreen-informatiepunt, interactieve paskamerhulp, smart paskamer, smart carts, betalen met vingerafdruk, mobiele apps en virtuele schappen. Pfff, ik ben geen ondernemer, maarre... sommige dingen klinken logisch.
10. Houd de moed erin
Ja, da's een fijne... Maar 't komt erop neer dat je wel MOET meebewegen met de ontwikkelingen en flexibel moet zijn: omarm de nieuwe tijd. Bied de klant value for money.

Ik ben geen ondernemer. Maar een aantal zaken klinkt me goed in de oren. De ideeën zijn dan ook opgetekend uit de mond van 'deskundigen'. Wie pikt de ideeën op, in Arnhem? Wie maakt een plan? Wie zorgt ervoor dat jongeren die innovatief zijn, hun kansen kunnen pakken? Ik ben benieuwd of gemeente, verhuurders van panden en middenstand dit soort zaken samen gaan oppakken. Het enige dat ik kan doen is consumeren. Dat doe ik nog steeds met veel plezier in onze binnenstad.

 

Crowdfunding eigenaar
boekhandel Ongerijmd succesvol

Begin juni lanceert Theo Beneder, eigenaar van boekhandel Ongerijmd (Nieuwstad 38) zijn plan om zijn eigen boekhandel en de failliete boekhandel Hijman te redden: als 120 mensen hem 500 euro lenen, kan hij met die opbrengst (60.000 euro) beide boekhandels samenvoegen en weer rendabel maken.
Donderdagavond 20 juni loop ik even bij hem naar binnen. Hij vertelt vrolijk dat hij al bijna 60.000 euro heeft opgehaald. "Het gaat heel goed, ik zit tegen de 55.000 euro. Het ziet er goed uit."

Theo Beneder in zijn zaak.

Zijn moedige strijd voor het behoud van een goede, gespecialiseerde boekhandel in Arnhem, maakt mij blij en melancholisch. Blij omdat ik het fijn vind dat er iemand is die ervoor zorgt dat voor onze stad ten minste één goede boekhandel blijft behouden, melancholisch omdat ik vroeger graag in boekhandels zwierf. Al die boeken bevatten voor mij nog onbekende verhalen. Dat was spannend. Een winkel vol geheimen. Vrijwel altijd liep ik met een boek de zaak uit. Maar ik beken aan Theo Beneder direct dat ik al sinds vele jaren geen boek meer koop. Ik ben een beetje uitgelezen, geloof ik. Dat geldt voor veel mensen, blijkbaar. Daarnaast heb je natuurlijk de bol.coms en allerlei andere manieren om aan een boek te komen. Zwaar weer voor de boekhandel, dus.

 

Waarom hij deze strijd voert? "Ik leef graag tussen de boeken en de mensen die hier komen om een boek aan te schaffen, zijn leuk. Vaak zijn het mensen met een bijzonder verhaal."
Hoe gaat de samenwerking met Hijman eruitzien? "Hijman is nu voor de tweede keer failliet verklaard. Het plan is dat ik met mijn zaak in hun pand kom. Dat is een goede plek in de stad en er zijn drie ruimtes, dus er is plaats. Samen moeten we weer verder kunnen. Hoe het met het personeel van Hijman moet, weet ik nu niet. Dat moeten we gaan bekijken."
En als het over twee jaar weer misgaat? "Tja..., daar ga ik niet van uit. Maar ik ben altijd bezig om op alle mogelijke manieren geldschieters te zoeken."

Alle lof voor deze knokker. O ja: zoek je een boek? Boekhandel Ongerijmd is gespecialiseerd in poëzie, kunst, filosofie, landschap en geschiedenis. Je vindt er ook veel boeken over Arnhem en Arnhemse zaken. Mijn slogan: Houd Arnhem Ongerijmd, koop hier een boek!

Laat de verbeelding spreken en je geest waaien. Bij Ongerijmd, dus!

Zomeravond
Loom ligt Arnhem onder de laatste zonnestralen van de dag
Een warm windje waait door de stad
Een gewone doordeweekse dag die 's even schitterend wil eindigen
We eten salade met groenten uit de moestuin
En lopen de lichte zomeravond in

Sonsbeek, hardlopers, kuieraars, vogels, herten, blije hondjes, barbecuers, balletje over en weer
Het waterrad van de boerderij is weg. De Helling maakt een prachtig spiksplinter nieuw exemplaar
Alles voelt goed

Bij de AKU-fonteinen voetballen jonge gasten met ontbloot bovenlijf
Een dikke, ouwe Ernummer op z'n scooter loert naar drie schitterende Surinaamse meiden
Zij merken hem niet eens op
Maar z'n ogen vallen er bijna uit. De scooter ronkt lekker door

De stad lacht alsof het volop zomer is. Terrasjes vol, gerinkel, gepraat
Bij Meijers werken theaterstudenten hard aan hun eindexamen
Het café is hun decor

En ja, natuurlijk, daarna het ijsje op het Willemsplein
De sirene van een politieauto op de Jansbuitensingel verontrust niet
Rij maar lekker door, joh
Deze avond is Arnhem kalm en gewoon mooi   

Ja! Zon in Arnhem

In een gruwelijk koude, grijze grauwheid gleden de maanden april en mei voorbij.
Man, man, wat was het koud in Arnhem. En grauw. Het hield niet op. Op de zaterdagmarkt rond de Eusebeus woei week na week een ijskoude wind om m'n kop. Marktlieden stonden blauwbekkend te kleumen. Week in, week uit. Het hield niet op.
En in die grijze kou
- was er gedoe om het Kunstencluster. Te weinig Arnhemmers kwamen opdagen om het raadgevend referendum geldig te maken, dus wordt het gebouwd. Klaar. Zou je denken. Toch? Maar nee... als bij de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2014 partijen die nu twijfelen veel stemmen krijgen, begint het circus mogelijk opnieuw... pfff. Politiek...
- viel Arnhem volgens de Atlas voor Gemeenten uit de top 10 van meest aantrekkelijke steden
- maar behaalden we in de misdaadmeter van het AD wel weer een mooi plekje in de top 10. Daar hebben we een abonnement op
- vonden we ons ook terug in de top 10 van de gemeenten waar de meeste arme mensen wonen
- waren de Kadedagen - altijd leuk! - koud
- stopte Muziekhandel Bergmann ermee. Het was een monument van een winkel. Doodzonde
- verspeelde Vitesse in de laatste competitiewedstrijden de tweede plaats


En dan is het juni. Zondag 2 juni. De dag ervoor las ik in de Arnhemse Koerier dat Kwartiermakers een festival in de stad organiseerden, de Steenstraat zich zou presenteren met kraampjes en dat er een designmarkt zou zijn rond het Elly Lamakerplantsoen. Ik keek naar buiten en zag zowaar een waterig zonnetje. De weersvoorspelling was goed voor de zondag. Ik kreeg er zin in. Zou er weer leven in de stad komen? Gaan we weer de straat op, stromen de terrassen weer vol...? Ja! Het was gezellig in Arnhem. Kijk maar. En als er dan ook nog 's een nieuwe trainer arriveert op Papendal, is Arnhem wat mij betreft klaar voor de zomerrr. 

Op het Kerkplein presenteert zich  Kwartiermakers,
een samenwerkingsverband van sociale instellingen
in Arnhem. Kijk: een beetje blauwe lucht. 

Geef een van deze vreemde vogels een pinda, dan
gaat 'ie met je praten.

 

Een gek dansje op een Ierse song.

 

 

De Steenstraat stroomt vol.
Huh? Een korte broek. Wat was dat ook alweer? 

Schaafijs in de Steenstraat. Da's toch zomer?!



Bietje zondagmiddagrondkuieren. Zonder paraplu.



Ook de kinderboerderij presenteert zich in de Steenstraat.

Open training kickbokssportschool. Hup jongens, d'r op!

Relaxed. Zomersfeertje op de kunst/designmarkt. 






 

Een gewone dag van Ernumse Edje

Mooi toch? Effe rustig zitten aan de Rijnkade.

"Hé Edje! Hoe is 't?"
- Goed, jung.
"Ik zie jou hier nooit, op een bankie aan de Rijnkade."
-Ach, een bietje frisse lucht...
"Ruzie met de vrouw?"
- Ander onderwerp...
"O. Is 't weer zo ver?"
- ...
"Leuke Koninginnedag gehad enzo?"
- Mwah... Altijd een bietje hetzelfde, hè.
"Hè-je die hele Jumbo-tas vol bier ofzo?"
- Nee man. Paar blikjes. Mo-je d'r één?
"Lekker... Mooi weer eindelijk."
- Da moch wel 's ook. Me moestuin loopt drie weken achter.
"En je andere zakies?"
- Oh, loop wel lekker.
"Mooi."

Vijf minuten stilte

- En jij?
"Ooo, ook zo z'n gangetje."
- Mooi.
"Hè-je ook 'n stembiljet gehad veur euh een kunstencluster ofzo?"
- Neuh. Ik stem al jaren niet meer. Allemaal leugenaars jung. Ik regel me eige zakies wel.
"Hè-je goed."

Tien minuten stilte

"Hè-je geheurd, dat gezeik om dat nieuwe Vites-shirt?"
-Ja.
"Vind jij d'r van?"
- Kon je op wachte met zo'n Rus as baas."
"Maar klote toch..."
- Zeker.

Drie minuten stilte
 
"Vakantieplannen?"
- Ja, op 18 juli 's avonds uit eten in een snackbar in Oosterbeek...
"Hèhèhèhè..."

Twintig minuten later. Bier is op.

- Zo. Op. Maar weer 's naar huus.
"Ja. Ik ook. Aju."