Arnhem

Arnhemse gastarbeider

Ik zit te bladeren in het fotoboek 'Arnhem in kleur, 1940-1970' dat ik onlangs voor mijn verjaardag van mijn vrouw, Dorien, kreeg. Sentiment. Ooit trok ik voor studie en werk van Arnhem naar Amsterdam. Mooie tijd in de stad waar inspiratie en levenslust altijd door de lucht fladderen. Heel vrolijk werd ik er soms van. En toch en toch... ging ik vaak terug naar Arnhem. Voor het voetbal maar ook om weer effe Arnhem te proeven en te horen. In de trolley zitten, en een oudere Arnhemse tegen de chauffeur horen zeggen 'Daar hé'k toch zo'n hekel aan...'. Geen idee waar 't over ging, maar dat Ernumse accent van ons...

De Looierstraat in 1966. Let op de oude trolley. Het mooiste model ooit.

In mijn Amsterdamse stamcafeetje vertelde ik graag Arnhemse verhalen. Ze moesten vaak lachen. Op een gegeven moment wisten ze niet eens meer hoe ik echt heette: iedereen noemde me Peter Vites, omdat ik zo vaak ouwenuilde over Arnhem en Vites. Dorien noemde me zelfs vaak lachend 'Arnhemse gastarbeider'. Wat is dat toch: leven in een stad waar je gelukkig bent, en dan toch graag praten over je hometown. Ik zie het nu gebeuren bij Engelsen die in Arnhem in 'hun' café Pegasus zitten: ze kletsen onderling over Engelse zaken. Arnhem lijkt hen niet te raken.

Dorien noemde mij dus al snel Arnhemse gastarbeider omdat je het ook vaak ziet bij gastarbeiders: ze leven en werken in een land ver weg, en hebben heimwee naar hun eigen land. Naar hun eigen gevoel, voor mijn part naar hun eigen ellende. Naar hun thuis.Toen ik haar vertelde dat ik weer naar Arnhem terug wilde verhuizen, ging ze, tot mijn verbazing, zonder protesteren mee. Terwijl ze zich lekker voelde in Amsterdam. Ze had 't verwacht, denk ik.

De Jansplaats in 1954. Nu voetgangersgebied, toen werd het standbeeld van Karel van Gelre
nog omgeven door (prachtige) auto's.

En nu wonen we al weer heel lang in Arnhem. Deze 'thuisgekomen gastarbeider' gaat helemaal los: ik verzamel dingen over Arnhem. Mijn boekenplankje met Arnhem-boeken groeit en groeit. Ik blader weer effe door in 'Arnhem in kleur', 1940-1970. Met beelden voor mijn tijd en uit mijn pubertijd. Herkenning (zo was Arnhem toen...) en verbazing ( o jaa, die winkel zat daar...). De fotootjes bij dit blog komen uit dat boek. Er zijn er gelukkig nog veel meer...

Ook Arnhem in de jaren '60. Klarendal was in verval. In deze beroemde, beruchte maar ook
schitterende Arnhemse volkswijk kon het in die jaren knap onrustig zijn..
Pas diep in de jaren '70 werd begonnen met de herontwikkeling. Ik kan me dit soort straten nog herinneren.
 Nu lijkt het alsof het de derde wereld is... De kinderen spelen tussen oude autowrakken en rotzooi.