Arnhem

Genieten in café 't Moortgat

Al enige tijd liep in de Ruiterstraat tussen café 't Moortgat en eetcafé De Stoep ertegenover, een magere, vervallen vrouwelijke junk driftig heen en weer. Ze had een grote plastic AH-tas bij zich. Nou lopen junks wel vaker drifitg en zinloos heen en weer, dus niets nieuws onder de zon.
Het zal ergens in '97 of '98 zijn geweest, ik was net terugverhuisd naar Arnhem en zat op een doordeweekse novembermiddag aan de toog van café 't Moortgat te genieten van een Westmalle Dubbel en las wat ongeïnteresseerd in een krant. Ik zat vooral sfeer te snuiven en naar buiten te staren. Mijn vrouw was naar het werk, ik had een dagje vrij. Er zaten nog enkele andere gasten rustig achter hun biertje. Krantje erbij. Jaren '60-muziekje. Het schemerde buiten al.

Café 't Moortgat, vroeg in de middag. Het is nog gesloten.
Maar de ware caféganger 'ruikt' al dat dit een gaaf cafeetje is.

Ik zag dat de junk buiten plotseling haar drifig geloop staakte. Ze stopte en lichtte snel enkele bloempotten met (plastic?) bloemetjes die aan de gevel van De Stoep hingen, van de haakjes. De potten verdwenen rap in de tas en weg was ze. Ik zag 't. De anderen ook.
Niemand zei wat. We namen rustig een slok. We zaten in onze eigen luchtbel in de tijd.
Na een minuutje zei iemand traag: "Zo, die heeft 'r Sinterklaasinkopen ook binnen..."
Niemand lachte. We zwegen. Ik vond 't een fijne opmerking. Dat vonden we allemaal, daar aan de toog. Maar we dronken rustig verder, zonder een woord.

De Ruiterstraat: links 't Moortgat, rechts De Stoep.

Vind ik ook mooi: op de lange muur van
 't Moortgat staat al decennialang het woord 'rebel' gekalkt.

Dit was waar ik me op had verheugd toen ik weer terugverhuisde naar Arnhem. De sfeer van café 't Moortgat. Bruin, donker, oud hout, kleverige toog. Sinds het begin, ergens in de jaren '70, is godzijdank niets veranderd. Oude, vergeelde posters en bierreclames aan de muur en natuurlijk heel veel verschillende en heerlijke biertjes op tap en op fles. Je bent biercafé of niet.
Die middag ben ik weer veel langer gebleven dan ik me had voorgenomen.