We kleuren onze Arnhemse straten, onze hoofden, onze kleren weer oranje. We gaan er weer voor. Massaal gaan we weer juichen, schreeuwen, zingen, blèren, haten, liefhebben, zuipen, hossen... de café's in, de pleinen op.
Het is weer EK! De straten kleuren weer oranje en rood-wit-blauw. Een vreemde opwinding houdt de stad in z'n greep. |
Waarom?
Vaak niet voor het voetbal. Ik zie bij WK's en EK's zoveel 'oranjemensen' die ik anders - gelukkig - nooit over voetbal hoor. Van wie ik zelfs dacht te weten dat ze helemaal niets om het mooie spelletje geven.
En dan ineens wel?
Willen we er eens een tijdje vreemd bij lopen? Volwassen poppetjes in een gekke kleuterkleur? Willen we ook eens lekker ongegeneerd in de groep wegduiken? Ongeremd meebrullen en meeschreeuwen? Even niet zien hoe potsierlijk we erbij staan? Is het uit angst omdat je maar alleen bent met je witte overhemd in een zee van oranje?
EK dus. Veel wedstrijden gaan weer tegenvallen. Maar in elk toernooi zijn er wedstrijden die zinderen van spanning. Slijtageslagen. Negentig minuten lang felle duels. Is er een team dat onverwacht mooi voetbalt. Of een keeper die plotseling alle ballen uit de hoek duikt. Of een middenvelder die zijn kansen grijpt. Dan kan voetbal zo verdomde gaaf zijn.
Misschien wordt Afellay wel de revelatie. Of dan toch Van Persie. Of een jonge Portugees. Of Mario Gomez. Of lost Rooney eindelijk eens zijn belofte in.
Op 1 juli is de finale. De uitbarsting. Of zitten de 'oranjemensen' dan al verslagen voor de tv op de camping, of thuis voor de bak? Kijken naar een wedstrijd waar 'wij' hadden moeten staan....
Maandag 2 juli is 't voorbij. Heel langzaam 'ontoranjeën' we die week. Hee... is er ook nog ander leven? Euhh, hoe was 't ook alweer met die rotcrisis?
Hangt het maandag 2 juli nog? Of liggen 'we' er al lang uit? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten