Arnhemse meisjes: heerlijk!

Hoe vertel je mensen die Arnhem nauwelijks kennen dat wij een prachtige stad zijn? Nou, gewoon, daar hebben wij City Marketing voor. Maar wat ze daar ook achter hun bureaus doen en bedenken, er is één merk waar ze nooit tegenop kunnen. Dat iedereen al kent en ijzersterk is: Arnhemse meisjes. Die met die blonde wapperende haren? Ja ook, maar ik bedoel de bekende, heerlijke, hardgebakken koekjes van bladerdeeg en met veel suiker bestrooid.
Bakker Hagdorn bakte ze voor het eerst in 1829 en volgens mij is het recept nog steeds 'familiegeheim'. Ik heb thuis het koekblik met foto's erop van bekende Arnhemse plekjes, waarin je ze kunt kopen. Net als de kartonnen trolleybus waarin ze ook verpakt worden.

Zo'n sterk merk krijgt natuurlijk navolging. Het Arnhemse meisje Myrthe Brak richtte een club op die jaarlijks de Alpe D'Huez beklimt voor het goede doel: kijk maar op www.arnhemsmeisjefietst.nl .
Sinds enkele jaren is op het Kerkplein Grand Café Arnhems Meisje gevestigd. En guess what? Bij de koffie geen Arnhems Meisje. Onvergeeflijk.
We hebben zelfs een beeld van een Arnhems Meisje. En waar heeft de gemeente dit mooie meisje weggezet? In een achteraf gelegen hofje achter de Weerdjesstraat. De Arnhemse publicist Kees Crone ijvert zich ervoor dat ze naar de binnenstad mag.
Ik ben er nog niet. Er is een website Ambitieuze Arnhemse Meisjes. Ondertitel: netwerk voor lokale business babes. Ik zeg: zet 'm op, meiden! Al weet ik niet waarmee.
Nog één: www.arnhemsmeisje.nl leidt naar... een website over trouwjurken. Toepasselijk. Maffe ondertitel: Hysterische trouwideeën voor nuchtere Hollandaises.

En dan is er nog de prijs Arnhems meisje, die de gemeente toekent aan mensen die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de stad. Ze heeft nu ook een broertje: Arnhemse Piet. Ach gut... Ik heb toch liever een Arnhems Meisje. 

Arnhemse Meisjes? Jazeker. Meestal staan ze
onder aan de Zijpendaalseweg. Maar toen ik ze
wilde fotograferen, liepen de dames in galop naar boven. 

Ik ga het merk even verder laden. Want in welke stad vind je op nog geen 100 meter verwijderd van de bruisende binnenstad en een stampend plein vol kroegen een stil weiland waar 's zomers kalm koeien grazen of liggen te herkauwen? In Arnhem! Ik durf er een kratje bier onder te verwedden dat geen stad in de wereld zo'n fraaie tegenstelling in z'n hart herbergt. Als dat geen goeie marketing is! Je loopt zo vanuit de drukte de Ziepse Poort onderdoor om je vervolgens in een stiltegebied te wanen.
Meiden van de Sonsbeekwei: van harte. Voor mij zijn jullie in ieder geval elke zomer de meest opvallende Ernumse Meisjes.

Alleen in Arnhem: de meiden van de Sonsbeekwei.

Kenny van Hummel

Ik vind het mooi als een Arnhemmer een fraaie prestatie neerzet. Daarom volg ik al jarenlang wielrenner Kenny van Hummel. In de Tour de France van 2009 groeide de sprinter uit tot een landelijke volksheld. Heel Nederland vroeg zich 's avonds om een uur of zes af of  'Hummeltje' weer heelhuids over die vreselijke bergen was gekomen en binnen de tijd de eindstreep had gehaald. Hij redde het steeds net.
Het leukst waren zijn antwoorden op vragen van journalisten, direct na aankomst. Helemaal uitgewoond, hangend over zijn stuur, wist hij steeds in Ernumse tongval een sappig verhaal op te dissen, steevast afgesloten met een grote Van Hummel-smile. Een gewone jongen tussen al die big shots. Ontroerend. Heerlijke tv. Hij stond laatste in het algemeen klassement, maar was een held. Helaas viel hij op een dag uit met een zware knieblessure na een val. Nederland was in rouw.

Wil je Kenny van Hummel volgen? Kijk op
zijn site www.kennyvanhummel.com  

Een paar maanden daarvoor interviewde ik hem voor het magazine van Roelofs, de fietsenwinkel in Arnhem waar Van Hummel had gewerkt. Een aardige kerel, open en lachgraag. Hij is niet zo mager als veel wielrenners, maar hij is dan ook sprinter, moet het van explosieve kracht hebben. Hij had al de nodige grote koersen op zijn naam geschreven, maar de Tour.... dat is andere koek! Toen ik hem vroeg of hij zich in de sprint durfde te wringen tussen grote jongens als Petacchi, zette hij grote ogen op. "Waarom niet? Ik respecteer ze, maar het zijn ook maar gewone jongens. Natuurlijk kan ik ze hebben." Fraai! Daarna vertelde hij hoe hij zijn sprint trainde: op een omhoog lopend weggetje tussen Arnhem en Wolfheze tien keer achter elkaar vol de sprint aantrekken, helemaal tot 'ie stikkapot was. Ik was even stil.

Aandacht in De Gelderlander voor Arnhems enige
winnaar van een Tour-etappe.

Wat zou het mooi zijn als Van Hummel ooit een Tour-etappe wint. Vrijdag 6 juli was hij er dichtbij: hij werd vierde. Weet je trouwens dat ooit een Arnhemmer een Tour-etappe won? Dat was Cees van Espen. In 1965 reed hij in de sterke Televizier-ploeg van ploegleider Kees Pellenaars. Van Espen won de vijfde etappe. Laten we dat altijd onthouden.

Arnhem en z'n media


Alles wat met Arnhem te maken heeft, interesseert mij. Nee, er is geen Arnhemse Courant meer, maar er verschijnt veel in en over Arnhem. Online of in print. Het kan allemaal, als je het slim aanpakt. Dus het gebeurt.
Online loer ik nogal eens op Arnhem Dichtbij, As We Speak, Arnhem Was Geht en Bureaudebruijn.nl. Man man, wat gaan we los, in Arnhem. D'r is elke dag zoveel te doen in de stad dat ik bijna geen tijd meer heb om te werken...
Interessant vind ik ook arnhemnieuws.nl en arnhem.nieuws.nl (lekker concurreren met elkaar, het verschil is slechts één puntje), met veel wijk- en regionieuws. Dat vind ik leuk. Natuurlijk wil ik alles weten over evenementen in de stad, maar wat zegt nou meer over Arnhem dan het gewone, dagelijkse nieuws? Ik wil weten waarom het fietspad door Het Broek tot 20 juli dicht is, hoe die tasjesroof bij station Velperpoort is afgelopen en waarom in Malburgen twee mannen met elkaar op de vuist zijn gegaan.

In print zie ik soms ergens Eigen! liggen. Een sponsored glossy ofwel feel good magazine met een luxe uitstraling. Goed en slim gemaakt. Mooi beeld, stijlvolle verhalen en luxe advertenties afgewisseld met rubrieken over design, kunst en uitgaan. De kosten worden gedekt door de ondernemers die een mooi artikel in het magazine krijgen en door advertenties. Op hun website las ik dat hun concurrent, Luxity, net ter ziele is. Dat gebeurt ook. 

Theo Janssen, glimlachend en relaxed.
Ha! geeft hiermee direct z'n band met Arnhem aan. 

Hotel Haarhuis breidt uit.
Bijna surrealistisch beeld
van werk aan Haarhuis 2.0

Vorige week zag ik voor het eerst Ha! (ook al met uitroepteken!). Het magazine van Best Western Hotel Haarhuis. Een mooi coververhaal met Vitessenaar (en tijdelijk Ajacied) Theo Janssen, met andere invalshoeken dan in de duizenden voorgaande interviews met Theo. En gaaf, bewerkt beeld van Louis Drent.
Het opvallende is dat Ha! echt Arnhem ademt, terwijl Hotel Haarhuis decennialang een 'gesloten bolwerk' is geweest. Lange tijd bestond er nauwelijks een band tussen Haarhuis en Arnhem. Je ging er niet eten, het was een hotel voor gasten van buiten de stad.
Maar met het thema van dit nummer, 'Sport', legt directeur Arjen de Vries heel losjes en goed de nadruk op de band tussen hem (en dus Haarhuis) en Arnhem. De Vries speelde vroeger waterpolo bij AZC 1882, en dat laat hij in beeld zien. In een dubbelinterview met hem en Paul van der Kraan (voormalig) algemeen directeur van Vitesse, toont hij zijn liefde voor Vitesse. Hij zet in dit nummer figuurlijk de deuren van Haarhuis wagenwijd open voor Arnhemmers en zegt: kom eens gezellig wat bij mij eten.  

Theo op de Korenmarkt.
Lekker beeld, mooie kleuren. 

De Vries met een oud
waterpolo-maatje.

Arnhems nieuws in Ha!

Alles rozegeur en maneschijn, in Ernum? Vergeet het maar. Ook de Arnhemse media hebben oog voor de eurocrisis. Die slaat hier venijnig toe. Kijk maar eens naar de leegstand in het centrum: schrikbarend! Op www.arnhem.nieuws.nl schrijft Ben Ratelband daarover in de column 'Spookstad'. De crisis teruggebracht tot Arnhemse proporties. Zo hoort dat, in onze media.

Zomer? Kom naar Arnhem

Het zomerseizoen is in volle gang. Net als elke stad trekt Arnhem aan vakantiegangers: kom maar hier! Hier is het leuk, hier is het te doen!
Denk je dat we de laatste jaren hard bezig zijn om Arnhem toeristisch op de kaart te zetten, moet je deze tip van een vriendin zien:
http://www.filminnederland.nl/film/arnhem-en-omstreken (Geduld: het duurt even voordat het filmpje start. Je kunt ook op onderstaande afbeelding klikken).

Promotiefilmpje voor Arnhem, 1919.
Bron: Filminstituut EYE, www.eyefilm.nl

De beelden van dit promotiefilmpje van Arnhem (en omstreken) in 1919 vind ik om te smullen. Arnhem staat er mooi op. De sfeer: een prachtige oude stad met veel luisterrijke natuur. Een heerlijke plek voor toeristen om te 'verpozen', zoals dat toen werd genoemd.

Toerisme is goed voor de stad: er wordt geld mee verdiend en het genereert aandacht. Maar aantrekkelijk zijn en blijven is een eeuwigdurend proces van slim aansluiten bij de steeds veranderende wensen van mensen. Het is hard werken om toeristen naar je stad te geleiden als je niet een ijzersterk profiel hebt zoals Amsterdam en Maastricht.
Onze oude krakers zoals Burgers' Zoo, het Openluchtmuseum en het natuurschoon van de Veluwe brengen niet genoeg mensen in de binnenstad. Dus wordt sinds enige tijd een ander sterke punt van onze stad, uitgaan en winkelen, aan de man gebracht. Niet voor niets, we werden enkele jaren geleden prompt 'binnenstad van het jaar'. En dan kan je ook nog flaneren langs onze Rijn. Cultuur: hebben we ook volop. Musea, theaters, Musis... en het modekwartier begint te leven.
Maar ook dat zijn aantrekkelijke zaken voor een dagje uit. Uit een onderzoek van het Regionaal Bureau voor Toerisme KAN blijkt dat in 2007 ongeveer 65% van de bezoekers dagjesmensen was. De toeristenbranche houdt vakantiegangers graag langer vast in de stad.

Daar moet je dus een plan voor maken. RTB KAN heeft een profiel van de stad gemaakt. Naast natuur, funshoppen, cultuur en historie - de Slag om Arnhem wordt langzaamaan ontdekt als toeristisch evenement - biedt Arnhem creativiteit. Dus volgen er evenementen die in de breedste zin creativiteit uitdragen. Van Modebiënnales tot Free Your Mind en Living Statues: van alles wordt geprobeerd. Het een lukt beter dan het andere.

Maar wat de ene toerist leuk vindt, doet de andere vluchten. Dus: denken we in doelgroepen en sluiten we aan bij trends. Uit de mix van alle attracties die dat oplevert moet zo'n mooi beeld van Arnhem in de hoofden van potentiële bezoekers kruipen, dat ze besluiten om in die stad eens een paar dagen rond te banjeren.
Dan moeten ze ergens slapen. Hotels bouwen! Hotel Arnhem Centraal is er bij gekomen, naast het station en tegenover de Korenmarkt. Handig voor stappers. Vanaf volgende maand staat er een Modehotel in het Modekwartier.
De stad moet zichzelf steeds weer uitvinden. In 1919 kon je het redden met stadsschoon, historie en natuur, in 2012 komt er meer bij kijken. Ik kijk met bewondering naar het harde werk en de creativiteit van de mensen in de toeristenbranche.
En in 2110 smullen Arnhemmers van onze filmpjes.    

Koos van Zomeren en Arnhems groen

Zomer. Op zondag 24 juni ligt Heijenoord te rillen onder een grijze hemel waaruit onophoudelijk koude regen dondert. Wat gebeurt hier? Hoe was het ook alweer met de opwarming van de aarde? Zijn ze Arnhem vergeten ofzo? De whiskyfles knipoogt. Nee, not yet.

Als het vandaag mooi weer was geweest, hadden mijn vrouw en ik mogelijk de wat wij noemen 'Koos van Zomeren-wandeling' gelopen. Een wandeling door bijna alle parken van Arnhem Noord. Koos van Zomeren, je weet wel, de Arnhemse schrijver die ooit lid was van de marxistisch/leninistische voorloper van de SP, later roman- en thrillerschrijver was en nu al jaren ontroerend mooie verhalen publiceert waarin de natuur de hoofdrol speelt. Een man die zinnen schrijft als 'Ik was bevriend met God en woonde op de Posbank'. 
Tijdens onze wandelingen zien we Van Zomeren weleens rondstruinen op dezelfde route. Vroeger met z'n hond Rekel, waar hij liefdevol een boek over geschreven heeft, nu met een ander hondje.

Terug naar de wandeling. Wat zo uniek aan Arnhem is, is dat je er urenlang in het groen kunt wandelen zonder buiten de stadsgrenzen te komen. Hier doet Arnhem z'n faam van 'groene stad' alle eer aan.
Lees maar: we beginnen in Zijpendaal, lopen langs de rand van Sonsbeek, beklimmen de rommelige Paardenheuvel, steken de Apeldoornseweg over richting Heselberg, dan de Cattepoelseweg over om al snel in Arnhems oudste park Klarenbeek aan te komen. Ter hoogte van het sjieke restaurant De Steenen Tafel worden we getrakteerd op een schitterend uitzicht op het lager gelegen Arnhem. Onnederlands. En door maar weer, nu afdalen via de Monnikensteeg en de Velperweg. Door het kleine, lieflijke parkje Sacre Coeur. Via het ruime Angerenstein met z'n fraaie beekjes eindigen we in park Presikhaaf. Pal ernaast onderhouden IVN-vrijwilligers een fraaie heemtuin. In de kinderboerderij van park Presikhaaf bewonderen we altijd de dikke, enorme varkens.

Vanuit park Klarenbeek kijk je prachtig het dalletje in.
Als je op de foto klikt, wordt 'ie groter en zie je
op de achtergrond de stad liggen.  

Even de Apeldoornseweg over...
De prachtige, oude betonnen bushaltes
zijn al decennia lang niet meer in gebruik.

Dan is het wel even welletjes met het groen en al die frisse lucht. In Winkelcentrum Presikhaaf zakten we tot voor kort uit met een lekker koud biertje bij Capri, waar winkelend publiek achter de koffie en luidruchtige bierdrinkers zonder problemen door elkaar heen zaten. Helaas, sinds enige maanden is Capri veranderd in een modieus Italiaans restaurant. Prompt stonden we de vorige keer voor een dichte deur. Vooruitgang...
De 'Koos van Zomeren-wandeling' dus. Het stoort me dat ik niet meer weet of wij die naam hebben verzonnen of dat Van Zomeren ooit deze wandeling heeft beschreven. Wie kan mij dat vertellen? Tijd genoeg om uit te zoeken. Het regent toch.

De varkens in de kinderboerderij van
park Presikhaaf hebben een goed leven. 

Arnhemse mysteries

Mijn vader had vroeger een groot, dik boek over 'De Slag om Arnhem'. Als jongetje zat ik daar vaak in te kijken. Het meest fascinerend vond ik de foto's waarop ik Engelse soldaten zag lopen in straten die ik kende. De Utrechtsestraat, bijvoorbeeld. Ik herinner me een foto met Engelse soldaten die dicht langs de oude panden sluipen, omhoog kijkend om te zien of er geen Duitse scherpschutters op de daken zitten.
ik was misschien twaalf toen ik me begon te beseffen dat nog maar zo'n 25 jaar geleden in die straat waar ik weleens doorheen fietste, die soldaten een zware strijd vochten. Wat een raar idee vond ik dat. Die oorlog kwam dan ineens heel dichtbij. Ik denk er nog altijd aan als ik daar loop.

Ooit slopen hier Engelse soldaten behoedzaam richting Rijnbrug. 

Nog zo één: ik vind het grappig dat in Australië een groot gebied Arnhemland heet. Dit is zo omdat in 1623 het Nederlandse schip De Arnhem daar de kust verkende. Het schip was vernoemd naar Arnhem. Tot zo ver Wikipedia. Maar de grote vraag is: waarom was dit schip naar Arnhem vernoemd? Was het een VOC-schip? Maar die VOC zat toch in het westen van het land? Waarom dan een schip vernoemen naar het (toen nog) nietige plaatsje Arnhem? Was de eigenaar Arnhemmer? Of de schipper? Ik weet het niet. Maar zou het willen weten. Weet iemand het wel? Ik houd me aanbevolen!

Arnhemland in Australië. Een stuk land groter dan Nederland,
vernoemd naar onze stad. Grappig toch.

Nog een 'mysterie van Arnhem': ooit las ik een prachtig verhaal over een zekere Piet Karbiet (of Carbiet). Begin vorige eeuw schijnt hij jarenlang op 31 december met z'n bakfiets van 't Broek naar de Spijkerlaan te zijn gefietst, met een zelfgeknutselde vuurwerkbom. Die bracht hij daar iets voor twaalven tot ontploffing. Hij dacht wel dat ze 't helemaal tot in Duitsland konden horen. Een gat in het wegdek van de Spijkerlaan was elk jaar weer het gevolg. Op een gegeven moment kwam hij niet meer. Hij had bij het fabriceren van de bom in z'n schuurtje, zichzelf opgeblazen. De klap was zo hevig geweest, dat van Piet en het schuurtje niets was teruggevonden. Slechts zijn trouwring had 't overleefd. Zo luidde ongeveer het verhaal. Maar ik kan het nergens meer vinden. Klopt het verhaal? Wie weet er meer van?

Al die honderdduizenden verhalen uit de overlevering geven de stad reliëf. Maken het huidige, tastbare Arnhem nog meer Arnhem. Dat vind ik nou mooi.

Kunst bevrijdt

'De geest moet waaien'. Een prachtige uitspraak. Hij is van Johnny van Doorn, ofwel Johnny the Selfkicker. De dichter/schrijver/performer die in de jaren '60 op de Nederlandse podia de poëzie op fenomenale wijze tot leven bracht met prachtige gedichten en explosieve performances, waarin hij zichzelf in extase soms leek op te blazen van de stomende energie die in hem borrelde. Een fenomeen!

Zo is het!

En deze man is een geboren en getogen Arnhemmer! Ik ben er bloody trots op.
Naar hem is een prijs genoemd: de Johnny van Doornprijs voor de Gesproken Letteren. Afgelopen weekend kreeg Nico Dijkshoorn die prijs uitgereikt in Huis Oostpool. Omdat ook Dijkshoorn van het verwoorden van zijn teksten een feest maakt.
Als dank speelde Nico Dijkshoorn onder meer met zijn band Hank Five het nummer 'Get up' van James Brown. Door dit nummer heen weefde hij een prachtig gesproken verhaal van tante Sjaan, de toiletjuffrouw van de discotheek (we spreken jaren '70!). Ook tante Sjaan kon de verleidelijke en opzwepende soul-klanken niet meer weerstaan en stond op een gegeven moment te dansen op het dansvloertje: bevrijd door de muziek! 'Get up', tante Sjaan!

Portret van Johnny van Doorn in de prachtige
herinneringskrant na de uitreiking van de prijs. 

Het einde van het gedicht
'Een magistrale stralende zon',
van Johnny van Doorn.

Ik vond het prachtig. En realiseerde me dat Van Doorn al lang - en terecht! - tot de 'hoge kunsten' behoort. Mijn gedachten dwaalden even af naar een Arnhemmer die op een andere manier ook een fenomeen is: Henk Bruysten. Een man die twee grote wereldhits schreef voor z'n band Hank the Knife & the Jets - Guitar King en Stan the Gunman -, striptekenaar is en soms effe iets geks doet. Zoals in '83, toen hij het Ernemse volkslied schreef. Simpele rijmelarij-teksten over bier, biljarten en wèrme wurs, met een simpele feestdeun. Maar ik word ongelooflijk vrolijk van dit maffe nummer! Bruysten zet Ernum treffend neer, vooral door dat lekkere vette accent:
'We zin de jongus uut Ernum
Eers hebbe we 't koud en dan weer wèrrum"

Ach, je moet 't horen. Luister nou eens twee keer naar dit nummer: je staat op tafel. Aan het eind vraagt iemand tussen de muziek door met bekakte stem: "Ober, poft u ook?" De ober, in plat Arnhems: "Ja, alleen veur de kop!"
Dit nummer wordt geregeld bij Vitesse voor een wedstrijd gedraaid. Op de tribune zie ik dan grote grijnzen en gasten die meezingen en meeswingen. Ze zijn eventjes net zo opgetogen en bevrijd als tante Sjaan. Wat maakt het dan uit, of het 'hoge' of 'lage' kunst is?