Arnhem

Ondertussen in Arnhem...

Ik ben helemaal geen vakantiefreak maar mijn vrouw en ik kozen de mooiste dagen van het jaar uit om effe uit te waaien op het allermooiste Waddeneiland: Ameland.
's Ochtends vroeg zwemmen in zee - dat was lang geleden - en opwarmen onder een al bloedhete zon. Kalmpjes ontbijten en laat verder de stralende dag maar komen.
Het is even wennen, maar uiteindelijk geef ik me over aan die cocoon van strand, zee en vooral veel zon.

Net op Ameland: tas in het zand smijten, broekspijpen oprollen
en met de witte poten de zee in. 

Ondertussen gebeuren in Arnhem de normale dingen die altijd gebeuren.
Een persfotograaf wordt belaagd door jongeren, op een afdeling van Rijnstate is de ziekenhuisbacterie MRSA gevonden. Er is de rechtszaak tegen de 15-jarige verdachte van die vreselijke 'Facebook-moord', er wordt een stripboekenserie aangekondigd over de Slag om Arnhem, de politie vindt in een kelderbox 600 hennepplanten en een agente heeft iemand na een akkefietje een hartaanval en de dood toegewenst, waarna ze moet erkennen dat ze over de schreef is gegaan.
Arnhemse en ex-minister Jacqueline Cramer was burgerlijk ongehoorzaam en fietste door het wandelgebied van de binnenstad om de eis dat er weer gefietst mag worden aan de randen van de binnenstad kracht bij te zetten, en De Zondagkrant Arnhem wordt De Weekkrant Arnhem.

Een 40-jarige Arnhemmer heeft in het politiebureau aan de Beekstraat een deur in elkaar getrapt, de SP startte in Arnhem haar campagne voor de verkiezingen. Het Arnhems Notarishuis veilt een staand horloge uit 1770, destijds gemaakt in Arnhem door Dirk Schoonman, die behoorde tot de top van de Nederlandse klokkenmakers. We prijzen tegenwoordig de stad aan met de slogan Made in [Arnhem], maar vroeger konden we er dus ook wat van. En o ja, er woedde een felle discussie over de lelijkheid van het Gele Rijdersplein.

Back in Arnhem. Rijnkade en Nieuwe Brug: mooi!

En dan kom je de stad weer in, met zon en zee nog in het hoofd. Langzaam verdrijft het stadse lawaai het meeuwengekrijs dat nog even in de oren blijft hangen.
Het ontheemde gevoel verdwijnt snel nadat we op het binnenterras van Bosporus overheerlijk Turks hebben gegeten - zoals gewoonlijk -, en door de stad terug naar huis kuieren. Als dan ook nog een maatje belt met de mededeling dat ons Teetje Janssen dit weekend definitief ook weer ons Ernum is binnengewandeld, grijnst Arnhem mij weer vrolijk tegemoet.