De nieuwe burgemeester: ik heb hem/haar!

Volgend jaar krijgen we een nieuwe burgemeester. Via onder meer www.arnhem.nl  hebben wij Arnhemmers zelfs inspraak. Nou weten wij burgers dat politici die ons inspraak 'bieden' daar vervolgens niets mee doen. Het zijn politieke kraaltjes voor het 'domme volk'. Zie het referendum in Arnhem over de haven, waarbij je tussen 'ja' en 'ja' kon kiezen, de volksraadpleging over de vraag of we in de huidige EU willen (meer dan 60% was tegen, wat deden de politici? Ze lachten ons uit en deden het toch!) en de potsierlijke 'keuzes' in Utrecht en Eindhoven voor een nieuwe burgemeerster: er was keuze tussen een PvdA'er en een... PvdA'er. 

Welke nieuwe burgemeester bouwt de unieke
combinatie van groene én moderne stad verder uit?

Onze mooie Rijnkade: lekker zo laten.

Oke, de inspraak in Arnhem dus. Drie multiplie choice-vraagjes, waarbij je kunt kiezen uit sturende antwoorden, en twee open vragen. Nounou, 't is me wat! Daar is hard aan gewerkt.
Maar vervolgens: wat gaan ze hiermee doen? En wie zijn 'ze'? Krijgen we de uitslag? Gaat een commissie nu aan de hand van onze antwoorden op zoek naar een burgemeester? Tuurlijk niet. Ook hier geldt: inspraak geeft de politici zo'n fijn gevoel van democratisch bezig zijn. Daarna komt wat achterkamertjespolitiek en vriendjespolitiek waarbij de belangen van Arnhem en zijn inwoners niet meespeelt, en hup, het volk is weer beetgenomen. Lol!

Maar oké, ik speel het spelletje mee. Ik mag meedenken, dus gemeente Arnhem, hier komen mijn wensen. Arnhem is een godvergeten lekkere stad, dus kom niet aan met een of andere druiloor die deze stad niet kent of snapt.
Hij/zij moet lijken op:
1. oud-burgemeester Matser. Een echte Arnhemmer met liefde voor onze stad en voor de 'gewone Arnhemmer'. Daadkrachtig, zeker ook om in Den Haag aandacht voor onze stad te vragen.
2. Edwin Rijkaart. Een vindingrijke en geniale ondernemer: onder meer de bedenker van Buienradar. 
3. Marga Klompé. De eerste vrouwelijke minister in Nederland en Arnhemse. Zij wist de wegen naar Den Haag te vinden en kon tamelijk dwingend zaken regelen.
4. Theo Janssen. Lekker eigenwijs, heel Ernums. Laat zich door niemand wat zeggen, gaat zijn eigen gang en schittert in zijn geelswerte Vitesse-shirt.
5. Johnny van Doorn. Dichterlijk, expressief, krachtig.
6. Familie van Hooff. Ondernemend en altijd vernieuwend.
7. Pierre Janssen. Hij verklaarde kunst op een gewone, maar gepassioneerde manier voor iedereen. Jaja, politici, daar kunnen jullie veel van leren.
8. Linda Wagenmakers. In haar musicaloptredens verovert zij de harten van mensen.
9. Hendrik Lorentz. Een geniale denker, Arnhemmer die de Nobel-prijs won.  Einstein zag tegen hem op. Hij was politiek actief: volksopvoeding had zijn grote belangstelling. Voor de politici van nu: volksopvoeding is iets anders dan volksverlakkerij.
10 Ome Joop (van de Tour). Een groot hart voor mensen die het niet makkelijk hebben.
11. Henk van Arnhem. Zijn balletjes gehakt op stadion Nieuw Monnikenhuize waren de de lekkerste van Nederland. De maag wil ook wat... 
12. Andy van der Meijde. Omdat wij Ernummers ook wel 's willen lachen...

Zo. Gooi deze karaktertrekken van twaalf Arnhemmers in een cocktailbeker... even lekker husselen en hop: daar hebben we onze burgemeester (hij/zij)!
Ben ik nog een karaktertrek van een BA 'er (Bekende Arnhemmer) vergeten? Vertel 't me! Ik ben benieuwd!

Onze eigen hiphopper cHACk (Lexie) weet
het Arnhem-gevoel  precies te verwoorden. 

 

In het T-HUIS is het weer even 1968

Ik weet niet waarom, maar al jarenlang trek ik er aan het eind van het jaar graag op uit richting Presikhaaf. In de jaren '60 van de vorige eeuw groeide ik als piemke op in de fonkelnieuwe buurt die later enigszins verloederde en nu weer aan het opkrabbelen is. Er wordt veel gebouwd en opgeknapt. Hele straten veranderen. Als ik door de wijk heen fiets, moet ik soms moeite doen om me weer voor te stellen hoe het er vijftig jaar geleden ook al weer uitzag.

De decembermaand vond ik top. Was het leven anders. Feestdagen, veel vrij van school. Tussen kerst en oud & nieuw een beetje zwerven door de buurt, voetballen, schaatsen op de vijver voor het winkelcentrum als het kon. En vuurwerk. In de ene jaszak rotjes, in de andere lucifers en snoep. Onze rotjes en donderslagen waren kinderspel vergeleken bij de bommen van nu, maar dat wisten we toen niet.
Vuurwerk is spannend als je 12, 13 jaar bent en het spul zelf nog niet mag kopen. De oplossing? Bij Hagen, waar vuurwerk werd verkocht, buiten voor de deur gaan staan met wat geld en een onbekende vragen of 'ie voor jou van je geld rotjes wilde kopen. En dan buiten wachten. Lukte altijd.

Daar zit ik wat over te denken. Niet meer in restaurant Capri, in het winkelcentrum, want dat is helaas weg. Maar in het T-HUIS, in park Presikhaaf. Het T-HUIS is de koepel die tot voor zo'n twee jaar aan de achterkant van het Centraal Station de uitgang was. Waar, als je een beetje stampte, je voetstappen hard echoden tegen het hoge plafond. Ze hebben 'm weer opgebouwd in het park.


Het prachtige koepelplafond
met de diepblauwe kleur.

De stationskoepel is weer teruggebouwd in park Presikhaaf.

Interieur.

Nieuw is de aanbouw voor de keuken. Daardoor krijgt het gebouwtje een T-vorm. Mensen met een arbeidshandicap bedienen. Een meisje zet met een stralende lach een flesje Grolsch voor me neer. En even later een heerlijke pannenkoek. Smakelijk eten en een heel fijne dag wenst ze me toe. Mooi toch? Dat heeft ieder mens weleens nodig.

Grafische kunst herinnert aan het NS-station.

Uitzicht op winkelcentrum Presikhaaf.

Een beetje mijmeren in een schemerig park Presikhaaf. Dat kan ik wel even volhouden. In de verte zie ik de parkeerplaats van het winkelcentrum. Daar werden vroeger één keer per jaar cartraces gehouden. Ik ruik het rubber nog. Zouden ze dat nog doen? En kermis. Hoogtepunten in een kleine wereld. Daar is ze weer met 'r stralende lach... Ja, doe nog maar een flesje. Eendracht Arnhem, EAVV, m'n lagere school.... alles komt langs. Lekker, aan het eind van het jaar. 2013 is hier veel verder weg dan 1968. Het wordt al donker als ik opstap. Ik ben de laatste gast die vertrekt.

Kiek dèur, wèur?

Een spoken word van Stadsgreep in café Meijers. Huh? Bleek te gaan om woordkunstenaars, rappers, schrijvers en dichters uit Arnhem. Op vrijdagavond. Mwah, dat trekken de ouwetjes nog wel. Ik ben nieuwsgierig, dus lopen mijn vrouw en ik op vrijdagavond vol verwachting Meijers binnen. En ja: waar normaal toch - hoe zeg je dat netjes - 40+-volk overheersend is, is het nu bomvol met jongeren. Da's nog 's een verrassing. Biertje bestellen, wat rond koekeloeren en afwachten maar.

Het komt schuchter op gang, maar gaandeweg wordt het leuker. Een groep jonge taalkunstenaarsmeiden en -jongens trekt voorbij en ik word steeds enthousiaster. Een dichteres doet korte, scherpe tekstjes, enkele slungels van dichters/woordkunstenaars/rappers dragen lange associatieve teksten ritmisch voor. Ze rappen de wereld en het heelal door en weer terug. En alles uit hun hoofd! Waar! Dat vind ik dus echt knap. Het ging snel. Het was mooi.

Arnhemse dichter Frank van der Mee in zijn typische voordrachthouding.
Foto niet genomen in café Meijers, maar vanaf zijn eigen blog.

Zo'n avond maakt me blij. Zit je dan, als vijftiger, in een café vol jong talent. En er is er altijd één die opvalt, bij wie je in de teksten net even meer hoort dan bij de anderen. Zo werkt het. Dat was dichter Frank van der Mee. Zijn gedichten en voordracht zijn stevig, komen goed aan.
Eén ervan - ik denk niet eens zijn beste gedicht, als ik de andere gedichten op zijn blog lees - is zo lekker, want het zet onze stad vreselijk mooi neer. 
Lees:       

 Ernem 6:40 uur (twenty veur seven)

Laat Ernem geen klein Berlijn zijn.

Dat doet d’r tot in Rijn en Velperplein pijn.
Kunst is hier brokkelende toren en beeld van n hert.
Alleen op de mert ziet het zwert,
Van Ernem hoef t nie zo herd.

Kiek dèur, wèur?, dèur achte die pilèur, die twee die kusse mekèur, wa rèur.

Meer poesie heb Ernem nie nodig, vèur n Ernemmer n gevoelige snèur, klootzak kom tog ns klèur.

Ernem nie groots, maar onder gelijken tog nie erm.

Ernem; dan weer koud, dan weer werm.
Ze laat zig nie voruit douwe
Ernem; slopen zonde bouwe.

Je weet ook zonde jou gaat ze verder

Het is as da bord van die hond as je uit Ernem wegrijdt;

Vanaf hier kè je weer herder


Het zit vol met verwijzingen naar Arnhemse uitspraken en grapjes, vertelt Van der Mee. Ik had een mooie ontdekt: klootzak kom tog ns klèur. Van der Mee kent z'n klassieken: onze eigen Johnny van Doorn schreeuwde dat vijftig jaar geleden zijn publiek toe. Er zit nog veel meer in. Wie het weet, mag het zeggen.
Ernummers die maar een bietje om taal geven: geniet verder op http://ongezegd.blogspot.com   

 

Frank van der Mee is hoofdredacteur van
het Arnhemse literaire tijdschrift Strapuzy.