woensdag 28 november 2012


Eindelijk een monument voor Nieuw Monnikenhuize

Eindelijk! Het werd tijd: op vrijdagmiddag 21 december wordt een monument onthuld voor stadion Nieuw Monnikenhuize. Om precies te zijn: een gedenkstrip aan de Rosendaalseweg, waar vroeger de ingang was. De ingang met de pilaren met elk een bal erop. Welke Arnhemmer zou zich dat niet meer herinneren.
Dat allemaal dank zij Ferry Reurink, die al zijn hele leven een fanatieke Vitesse-supporter is. Hij heeft er achter de coulissen jarenlang aan gewerkt om dit voor elkaar te krijgen. Als Arnhemmer en Vites-supporter vind ik dat geweldig.


Arnhem heeft, om de geschiedenis van de stad op straat zichtbaar te maken, al meerdere van die gedenkstrips. Onder andere voor het geboortehuis van Marga Klompé, in de Rijnstraat, nr, 22. Klompé was de eerste vrouwelijke minister in Nederland. En een Arnhems meisje.
Nu dus, dank zij de inspanningen van Ferry Reurink, een gedenkstrip voor stadion Nieuw Monnikenhuize, waar Vitesse van 3 september 1950 tot 21 december 1997 zijn wedstrijden speelde. Effe bellen met Ferry Reurink, dus.




Een deel van de gedenkstrip voor het pand van Rijnstraat 22. 




Het pand staat nu te huur.
Tja, de economisch crisis gaat
helaas gewoon door.














Dit moet in Arnhem toch ook kunnen
"Natuurlijk moet daar een monument komen. Vitesse heeft in Nieuw Monnikenhuize gespeeld, maar ook ESCA. Er zijn muziekconcoursen gehouden en atletiekwedstrijden. Voor heel veel Arnhemmers is stadion Nieuw Monnikenhuize een belangrijke plek geweest. Ik heb het altijd belachelijk gevonden dat er in de nieuwe woonwijk die op het oude stadionterrein is gebouwd, niets aan het stadion en Vitesse herinnert. Toen ik in 2007 met mijn boek 'Het Stadioncomplex' bezig was, zag ik dat ze bijvoorbeeld in Brunssum op het voormalige terrein van Limburgia een mooie gedenksteen in de nieuwbouwwijk die daar was verrezen, hadden gemaakt. Met in de bestrating het embleem van de club. Toen dacht ik: dat moet in Arnhem toch ook kunnen."



Even genieten: de staantribune (vak AA, BB, CC en DD)
van Nieuw Monnikenhuize.
Foto: Hans Broekhuizen uit het boek: 'Monnikenhuize,
afscheid van een voetbalstadion'.
 















Jarenlang erachteraan gezeten  
"Ik heb er enige jaren bij de gemeente achteraan gezeten, maar dat bloedde dood. Toen de gemeente in 2011 een actie hield onder Arnhemmers om een plek in de stad te nomineren voor een gedenkstrip, ben ik er direct weer op ingesprongen. Ik heb stadion Nieuw Monnikenhuize genomineerd. Bij de stemming op internet heb ik met stip gewonnen."
Hoe is het toen verder gegaan? "Met behulp van de gemeente Arnhem en de Supportersvereniging Vitesse is er geld gekomen en hebben we een programma gemaakt om de gedenkstrip te onthullen."
Ferry vertelt dat er naast de strip nog iets wordt onthuld. Wat? Verrassing! 


Speciale gast onthult
Op vrijdagmiddag 21 december om 13.00 uur zal het monument geopend worden door onder meer wethouder Van Gastel. Maar veel belangrijker: het is Ferry gelukt om een zeer speciale gast naar Arnhem te laten overvliegen: vanuit Servië komt onze oude Vitesse-held, Dejan Curovic ofwel DJ Superstar! De man die het laatste doelpunt van Vitesse op Nieuw Monnikenhuize (2-1 tegen Twente) heeft gescoord, zal het monument onthullen. Wat gaaf!
Ik zeg: houd 21 december vrij en kom! Zeker voor Vitesse-supporters gaat dit een prachtige dag worden.  



vrijdag 23 november 2012

30 miljoen met een grote Rijnboog de Rijn in

Leuk in tijden van crisis: verkwisting, grootheidswaan en bestuurlijk falen in ons eigen Ernum: decennialang gesteggel en dure plannenmakerij van de gemeente voor het Rijnboogplan heeft ons, inwoners van Arnhem, ondertussen 30 miljoen euro gekost. En dan hebbie helemaal niets! Nada! De haven komt er niet, de bebouwing tussen binnenstad en Rijn is nog steeds niet aangepakt, de Rijnkade ligt er - gelukkig - nog bij zoals 'ie altijd was. O ja, het Kenniscluster wordt wel gebouwd.

De Volkskrant besteedde aan dit bestuurlijk debacle deze week een pagina. Mét treurige foto en quasi-guitige opmerkingen over deze 'sjofele rafelrand' van de stad waar je, volgens de krant, alleen in frietzaak Snackattack welkom bent. Ik heb 't de afgelopen jaren een beetje gevolgd, maar pff, wat is al dat bestuurlijk gedoe toch oninteressant. Ik weet dat griffier en oud D66-leider Bob Roelofs met enkele strijdbare types de gemeente redelijk succesvol het vuur aan de schenen legt, wat sympathiek op mij overkomt. Maar 't heeft me nooit erg geboeid.


Jaja: graffiti, ouwe loodsen, Eusebeus in de stijgers,
wantrouwige honden.... Lekker sfeerbeeld bij het artikel.






















Gek, pas toen ik bijna twintig jaar bestuurlijk falen handig samengevat in één artikel las, werd ik toch effe kwaad. Waarom tien jaar geleden een dure Spaanse architect inhuren voor Rijnboog? De man heeft zijn uren natuurlijk vet gedeclareerd. Maar er staat niets. Waarom 1,2 miljoen uitgeven aan een potsierlijk referendum over de aanleg van een haven, waarbij wij konden kiezen uit drie keuzes: voor, voor en voor. De Arnhemmers beantwoordden deze grote grap op een mooie manier: niemand kwam opdagen. Maar hup, wel weer 1, 2 miljoen pleitos aan publiciteit voor deze 'volksraadpleging'.   

30 miljoen weg! Voor nop. Wat daar allemaal voor gedaan had kunnen worden in de wijken. In Presikhaaf, Malburgen, Cranevelt, De Laar, Rijkerswoerd, Geitenkamp... 30 miljoen!
Hoe voelen die bestuurders, die door de jaren heen zoveel geld van Arnhemmers hebben weggesmeten, zich eigenlijk? Schamen zij zich? Interesseert het ze iets? Kunnen wij ze ter verantwoording roepen? Hoeveel zinloze projecten lopen er nog meer die al miljoenen hebben gekost en niets worden? Voor antwoorden moet je graven, onderzoeken, doorvragen. Wie heeft daar in Godsnaam zin in? Tijd voor? Vanavond maar even een frietje halen bij Snackattack. Lekker warm binnen, terwijl het buiten hopelijk naargeestig regent...   

donderdag 8 november 2012


Thomas Rosenboom terug in Arnhem

Nog nooit had ik een letter van hem gelezen. En een interview in een boekhandel met een schrijver... Mwahh, niet mijn favoriete avondbesteding. Maar het ging afgelopen woensdag wel om Thomas Rosenboom. Een Arnhemse schrijver. Zelfs een schrijver van hetzelfde geboortejaar als ik, die ook nog eens zijn jeugd in de jaren zestig, begin zeventig, in de wijk Presikhaaf heeft doorgebracht. Net als ik. Oké, gaan dus.


Thomas Rosenboom is aanvankelijk wat
onwennig, weifelend. Later komt hij los.


















Arnhem woensdagavond acht uur. De restaurants aan het Willemsplein zitten verrassend vol in deze economisch barre tijden, constateer ik. Bij boekhandel Hijman en Arends valt de opkomst ook niet tegen. Zo'n zestig Arnhemmers staan beschaafd te zijn met een kopje koffie in de hand. Wachten op Thomas Rosenboom. Hanz Mirck, leraar Nederlands, muzikant en dichter, gaat hem interviewen over zijn juist verschenen roman De rode loper. Na achten komt Rosenboom binnen. Zonnebril op. Neenee, bezweert Mirck, niet om als rock 'n' roll-ster het strijdperk te betreden. Het is een scheurtje in zijn oog. En dan dat felle licht. Rosenboom is aanvankelijk niet op z'n gemak. Weifelend, naar woorden zoekend en onwennig geeft hij korte antwoorden op de vragen. Hij is verlegen. Misschien toch daarom die zonnebril?

Mijn aandacht wordt getrokken als Rosenboom zich kwaad maakt over 'het narcisme en de aanstellerij' van deze tijd. Die vreselijke behoefte om op te vallen. Snel somt hij zaken op die hem ergeren: supporters van het Nederlands Elftal die zich zodanig toetakelen dat ze denken dat ze in hun eigen show zitten, verwende, aanstellerige kindertjes die constant door ouders overladen worden met complimenten, sukkelige vaders die zich door hun kinderen ook nog eens als personeel laten behandelen. En een mooie: tijdens een vakantie op Vlieland zag hij 'een man in een berenpak en zijn vriend in netkousen lopen'. Opvallen om op te vallen, zonder iets te kunnen: Rosenboom wordt er gek van. Vertwijfeld kijkt hij vanachter z'n zonnebril zijn fans aan met een blik: zeg zelf, dat is toch diep treurig? Ik vermaak me ineens.




Zo. Het zit erop.












Na het interview kom ik erop terug. Is dat narcisme van tegenwoordig een belangrijk thema voor hem? Of leuke anekdotiek? Hij antwoordt er niet echt op maar geeft wel weer een paar vermakelijke voorbeelden en wijdt het onbeschaamde gedrag van de huidige kinderen aan hun ouders. Zijn verklaring: 'de ouders van deze kinderen zijn de kinderen van de jaren zestig-generatie die sociologie, psychologie en dat soort progressieve onzin studeerden - 'net als ik', glimlacht hij - en hun kinderen anti-autoritair opvoedden. En die kinderen hebben nu van die narcistische kindertjes. En dan zegt hij iets wat van diep komt: 'Al die aandacht voor mensen die niets kunnen, doet afbreuk aan aandacht voor mensen die wél iets kunnen.' Zo. Die zit.


Lezen dus!












En het boek? Natuurlijk ga ik het lezen. Het verhaal speelt zich deels af in Arnhem. Voor de band Shout heeft de Arnhemse band Moans model gestaan en Eddie van de Beek, een van de personages, heeft Rosenboom gemodelleerd naar een jongen die hij kende van vroeger. En ja, die blijkt aanwezig te zijn in de boekhandel! Het wordt helemaal gezellig als de oude, grijze ex-zanger van Moans er ook is!
Na het interview moet Rosenboom de verkochte boeken signeren, maar hij staat buiten een shaggie te draaien. Effe bijkletsen met Eddie en de zanger. En lekker zijn fans ontvluchten. Zijn zonnebril is af.